şimdi sen
yüreğini avuçlarına alıp
şimdi sen
bir başına dönmüşsen eve
-bütün atlıları ardında bırakıp-

rüzgarla yarışmışsan kaçarken korkulardan
savaşların ardında bir ben kalmışsam uzak
her köşe başında
tam on ikiden vurulmuşsak ihanetlerden
-terk edilmiş kavgalardan-

şimdi sen
geri dönmüşsen bensiz

duvarlardan sesim yankılanıyorsa
ne güzel kokuyorsun diyorsan suskun
gözlerim ağlıyorsa gözlerinden

yaralı gemilerle dönmüşsen
dalgaları kırılmış

şimdi sen
okyanuslardan savrulan yapraklarımla
bir başınaysan duman duman

sigara avutmuyorsa yokluğumu
nasıl olduğumu düşünüyorsan
nerede ve yalnız

şimdi sen
bensiz yaşamın ne kadar anlamsız
bensiz odaların ne kadar çıplak
bensiz sen olmayacağını
bensizliğe alışamayacağını düşünüyorsan

şimdi sen
beni yüreğine sarıp düşlere dalmışsan
-tenimde yanıyorsa ellerin-
saçlarımı kokluyorsan kır çiçeklerinden

şimdi biz
aynı rüzgarda savrulmuşsak yağmur damlalarına
toprağa düşmüşsek cemre gibi
koyun koyuna demlenmişsek bin yıllardır
çiçek olup açmışsak sarmaş dolaş
boşuna değildir ölmelerimiz