Sarmaşık

Yapmak istediklerinle değerlerin arasında kalmak hep ne kadar zor.
Sarmaşık gibi söküp atamadıklarım sicim olup dökülüyor gözlerimden…
Bir küçük yanılgının nerelere varacağını çok iyi, en iyi biliyorum. Kaçıyorum…

O ise rahat...
Onun kadar sevilesi olmadığımdan belki de korkmuyor, kaçmıyor.
Ben ne kök salabiliyorum ruhuna, ne dolanabiliyorum kalbine.
Kurak topraklar oralar, çiçek açamıyorum.

Benim sicimlerim çare olamıyor kuraklığına,
Yoktan var edemiyorum bu defa
Öylesine dolaşıp duruyorum.
Duruyorum, duruyorum…


Bu hayatta her zaman çok keskin ve kalın çizgilerim oldu benim. Kendime zarar verecek şeyleri çok yaptım ama bir başkasına ucu dokunacaksa hep kaçtım yapmak istediklerimden. Bir ömür boyu mutsuz etmekten de kaçtım, vebal almaktan da. Bazen bu çizgilerin kalınlığı aydınlığı görmemi engelliyor. Yaptığımda en ufak hata olmasın diye arkasında saklandığım çizgiler, yapmadığım, olasılık olan şeylerin bile sorumluluğunu omuzlarıma almama sebep oluyor. Düşünce bir suç değildir, Bolahenk. Yine değerlerine sağdık ve biraz hesap yapmadan adım atmalı.

D.T.