Kime Güveneceksin?

**Yazgı** · 20 Haziran 2021, 03:11

Zaman geçiyor, bakmam diyorsun ama hep bakıyorsun ardına. Sonradan gelen her gün bir öncekinin mirası çünkü. Her ne kadar ayakta dursan da yenilmesen de tüm yaşananlar geliyor aklına kendini mutlu hissettiğin bir an kırılıyor içinde bir şeyler yeniden. Sanki ne zaman mutlu olmak için ayağa kalksan çekiştiriyor eteğinden seni. İşte o zaman bakıyorsun o tarafa yaralı halini elinden tutup kaldırmak değil de ona sımsıkı sarılıp ağlamak geliyor içinden, yapamıyorsun..

Camdan mıdır porselenden midir bilmem ama taştan olsun istiyor insan bazen kalbi. Kırılmasın artık, incinmesin, buz dağı gibi dursun öylece.

Sağına bakıyorsun soluna bakıyorsun ebeleyeceksin bulsan ama bulamıyorsun nerede sahi? Nerede o teslim olunmuş güven duygusu? Kime güveneceksin? Güvendiğin herkes seni bir parça yanıltmışken, bir parça yaralamış, bir parçanı söküp almışken..

Kendi eksikliğinden çoğalamıyor insan bazen. O gücü kendinde bulmak da istemiyor. Her şey öylece kalsın istiyor, olduğu gibi, olduğu kadar..

Derin bir iç çekişe sığıyor hepsi ne de olsa. Derin bir nefes, uzaklara dalan bir çift göz..

Ne zaman bir hüzün çökse içine kendine sığınıyor insan. Sığınacak kimsesi olmadığından değil güvenecek kimse olmadığından..

Yazgı

20 Haziran 2021, 03:11	#1
Yazgı Huysuz ve tatlı kadın..	Kime Güveneceksin? Zaman geçiyor, bakmam diyorsun ama hep bakıyorsun ardına. Sonradan gelen her gün bir öncekinin mirası çünkü. Her ne kadar ayakta dursan da yenilmesen de tüm yaşananlar geliyor aklına kendini mutlu hissettiğin bir an kırılıyor içinde bir şeyler yeniden. Sanki ne zaman mutlu olmak için ayağa kalksan çekiştiriyor eteğinden seni. İşte o zaman bakıyorsun o tarafa yaralı halini elinden tutup kaldırmak değil de ona sımsıkı sarılıp ağlamak geliyor içinden, yapamıyorsun.. Camdan mıdır porselenden midir bilmem ama taştan olsun istiyor insan bazen kalbi. Kırılmasın artık, incinmesin, buz dağı gibi dursun öylece. Sağına bakıyorsun soluna bakıyorsun ebeleyeceksin bulsan ama bulamıyorsun nerede sahi? Nerede o teslim olunmuş güven duygusu? Kime güveneceksin? Güvendiğin herkes seni bir parça yanıltmışken, bir parça yaralamış, bir parçanı söküp almışken.. Kendi eksikliğinden çoğalamıyor insan bazen. O gücü kendinde bulmak da istemiyor. Her şey öylece kalsın istiyor, olduğu gibi, olduğu kadar.. Derin bir iç çekişe sığıyor hepsi ne de olsa. Derin bir nefes, uzaklara dalan bir çift göz.. Ne zaman bir hüzün çökse içine kendine sığınıyor insan. Sığınacak kimsesi olmadığından değil güvenecek kimse olmadığından.. Yazgı ________________
	Alıntı Yap

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi)