Karanlıkları yırtıp gelen bir mum alevinin gölgesinde yazıyorum sana sevgili... Her şeyin başlangıcı olan yüreğine, bir dilden akan sözcüklere yelken açıyorum... Ömrümden ömrüme akıp giden zamansız saatlerde, bir labirentin tam ortasındayım şimdi... Bilirim her yolun sana çıktığını ve asla kaybolmaktan korkmayacağımı...

Sende korkma... Sığın yüreğime... Saatlerce hırçın dalgalarla geceye vururken hayalinin yansımalarını görüyorum karanlık odamda... Dört köşeye dağılmış cam kırıklarını avuçlarımda toplayıp, kanatırcasına hislerimle dudaklarının arasından dökülen tek bir hecenin bekçiliğini yapıyorum usanmadan...

İki noktanın arasına gizlenmiş hisli anılarım sana çıkar hep... Bir ses, bir soluk, bir nefes gibi kağıdın kaleme olan özlemini biriktirir satırlarım... Tıpkı biz gibi... Tıpkı yüreğimizdeki masmavi sevdamız gibi...

Duyulmamış harflerden arka arkaya sıralanan mısralarda düşlüyorum seni, notaların tam da arasında... Tarifi olmayan hislerle beyaz kağıtların üzerindeki mavi cümlelerimde saklısın sen... Ayan beyan çırılçıplak gelişlerim aslında sana, fütursuzca ve hesapsızca çıktığım yollar hep sana...

Göz pınarlarım mutluluktan nemlenirken sırılsıklam bir aşkın koynunda geçen her saniyede SEN oluyorum... Fonda bir şarkı, havada sigaramın dumanı asılıyken dört duvarın karanlık ayazında varlığını gözlerinin tam da üzerine, kirpiklerine çiziyorum...

Yanıp kavrulduğum hasretinle her kelime anlamında seni buluyorum... Sanki biraz daha bağırsam umudun her kapısını açacak ve içinde ben olan o sıcacık masum yüreğine dokunacak gibi oluyorum... Aşkınla yanan koca bir ateşin kıvılcımlarında daha mavi görünüyorum... Tek bir damla gözyaşımdan okyanusları boşaltırcasına akan damlalar yüreğimde artık... Şimdi zihnimde uçuşan harfleri yakalayıp saçlarından dudaklarının tam ortasına dökülüyorum... Seni seviyorum...