Çok sevdik be abi..
 

Çok mutluydum be abi.. Nasıl anlatayım bilmiyorum ama, hani Trabzonspor - Fenerbahçe maçında durum berabere iken, 90+4’te galibiyet golü atar ya bizim uşaklar.. Delicesine sevinir, mutluluktan ne yapacağını bilmez, gooool diye bağırırsın ya hani.. İşte o derece, çılgınlar gibi ‘seni seviyorum’ diye haykıracak kadar mutluyum be abi.

Şimdi mi? Yine hüsran, her daim feryat figan kalbim..

Bir kız kolay kolay kurmaz bu cümleyi.. Öyle cümlenin içinde ‘LAN’ kullanan kızın aşkından korkulur. Belki de biz erkeklerin anladığı dil buydu. Ne de güzel diyor bee abi ‘Seni seviyorum LAN’ cümlesini..

Sabah uykusu kadar sevebileceği biri lazım insana.. Sen gibi, senin gibi, biraz da sana benzeyen.

Ve en önemlisi bir gün 'günaydın sabah uykum' diye mesaj attığımda 'ohaaa bu adam beni çok seviyor' diye düşünebilecek kadar zeki..

Sonra bir gün, gülüşünü gülüşme katmak istedim be abi.. Öyle kolay değil tabi bu işler. Benimle güler misin diyemedim ve sırf benimle gülmesi için ben hep onda güldüm.

Aslında pekte öyle bi numarası yoktu be abi.. Ona ben anlam yüklemiştim sadece. Hiç bir şeyi anlamak istemeden gitti be abi.

Günaydın sabah uykum.. Ben en çok seni özlediğimde susuyorum ve hala sabahlar seni getirmiyor bana.

Seni gerçekten seven bir yolunu bulur be abi.. O yolu bulur ve sana kalır. Kendinden bile gider, ama sana hep gelir.

Küçükken ailemden biri ölecekse hep beraber bir arabanın içinde ölelim isterdim. Bu isteğim olmadı ama, şimdi seni de aldım o arabaya. Başka türlü anlatamam. Gerisini sen anla.

Papatyalar narin ve soylu çiçeklerdir. Öyle elden ele dolaşmazlar. Herkesleşmezler. Ben sanardım ki o da papatyalara benziyor, o da papatyalar gibi.. Meğer o, bir yaprağı bile olamazmış be abi.

Uzaktan sevmekti bizimkisi be abi. Birimiz kafeste, birimiz son nefesteydi sanki.. Yaklaşamamak, yaklaştığında dokunamamak, dokunsan bile yanına alamamak..

Bizimkisi aşkın duran haliydi be abi. Ben ona durdum, saatleri ona kurdum. Gülüşümü gelişine sakladım, gelişini de belki son nefesime..