Bolahenk, yazmam gerek çünkü bugünün tarihe not düşülmesi lazım ve aynı zamanda uykuya sığınmak istiyorum.
Çünkü bugün bir şeyler daha değişti. Bir şeyler daha koptu. Bir şeyler daha eksildi ama olmayandaki hayır’a bir çok kez şükredildi.
Hem uyuyunca geçer ki her şey… :uyku

NİKBİNLİK

Güzel günler göreceğiz çocuklar
Güneşli günler
Göreceğiz

Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar
Işıklı maviliklere
Süreceğiz

Açtık mıydı hele bir
Son vitesi
Adedi devir
Motorun sesi
Uy çocuklar kim bilir
Ne harikûlâdedir
300 kilometre giderken öpüşmesi

Hani şimdi bize
Cumaları pazarları çiçekli bahçeler vardır
Yalnız cumaları
Yalnız pazarları

Hani şimdi biz
Bir peri masalı dinler gibi seyrederiz
Işıklı caddelerde mağazaları
Hani bunlar
77 katlı yekpare camdan mağazalardır

Hani şimdi biz haykırırız
Cevap kara kaplı kitap
Zından
Kayış kapar kolumuzu
Kırılan kemik
Kan

Hani şimdi bizim soframıza
Haftada bir et gelir
Ve çocuklarımız işten eve
Sapsarı iskelet gelir

Hani şimdi biz
İnanın güzel günler göreceğiz çocuklar
Güneşli günler
Göreceğiz

Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar
Işıklı maviliklere
Süreceğiz

1930
~ Nazım Hikmet Ran


Ne çok severim bu şiiri… İçinde umut olan şey sevilmez mi hiç?
Salı günü geldiğinde biz de ışıklı maviliklere sürsek ya umutları…

İnsanın yanında en kolay kendisi olabildiği arkadaşları çocukluk arkadaşları sanırım…
5 sene de görmesen, 10 sene de görmesen hep ordalarmış gibi, kaldığı yerden devam ediyor sohbet.
Arkadaşlık da güzel şey, çocukluk da. :salincak

Dostunu erkekçe seven kişi
Pervane gibi özler ateşi:
Sevip de yanmaktan kaçanların
Masal anlatmaktır bütün işi.

~Ömer Hayyam


Hayal dünyamızın bu kadar geniş olması, dinlediğimiz masallardandır belki.

Keşke bir kere kaybettiğimiz insanları bir daha kaybedecekmişiz veya kaybetmişiz gibi hissetmemize sebep olan oyunlar oynamasa beynimiz bize.
O zaman belki uykularım kaçmaz, burnunun direği sızlamaz.
Helva yapmak mı lazım, anıları yad etmek mi lazım, bilemedim.

Ben yeniden uyuyayım ve sen bu defa saçlarımı okşamak için gel rüyalarıma.
Gülüşünü ayrı, espirilerini ayrı, “sen yaparsın kızım”larını ayrı özledim.
Seni çok özledim.

Yıl sonu bilançolarım hep olur benim. Uzun uzun düşünüp, senenin içinden itinayla iyi olan şeyleri didikleyip çıkardığım bilançolar. Bu defa uzun uzun düşünüp didiklemek gelmiyor içimden. Adet yerini bulsun işte…
2021’e kalbim kırık, dostların çok değerli olduğumu hatırlattığı mesajlara sığınarak ve ameliyat kaygısı ile girmiştim. Perşembenin gelişi çarşambadan bellidir derler ya, büyük bir kısmı öyleydi işte. Son dönemlerine de annemin sağlık sorunları damgasını vurdu. Yakın çevremin Covid durumları da es geçilmesin tabi. Kutlanacak olay kategorisinde ise Onur’un Masterını tamamlayıp, annemin buldukları tümörü almaları var.
Öyle işte… Denilecek tek cümle… Tuhaf geçtin 2021.

Ne yorulmanın, ne de uyumanın sırası Didem.

Hep söylüyorum, merhem gibi bu adamın sesi.
Ahmed Arif dokununca dağlıyor tabi ki ama şifasına ne şüphe…

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Bilinir ne usta olduğum içlenmek zanaatında
Canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını
Sen kalabalıkta bulup bulup kaybettiğim kimya
Yokluğun gayri şurdan şuraya geldi

~ Cemal Süreya


Bir daha dünyaya gelsem ustalığımı bir enstrüman çalmak, resim çizmek veya şiirler yazmak üstüne yapardım.
Ustaca içlenmek sadece eksiltiyor insandan. Değmiyor hüzün kuşuna verdiğin emeğe.
İlla kuş beslemeye heves ettiysen, Konak Meydanında, sevgilinin seni beklerken beslemeye başladığı güvercinleri, onunla birlikte besleyerek gidereceksin.