Manasız bir şekilde seviyorum bu şarkıyı.
Pek serseri ruhlu olduğum da söylenemez ama seviyorum.
Bazen böyle oluyor işte, tek bir mısra için bütün bir şarkıyı seviyorsun.

Hayat acıtınca dünyayı sevmem


[YOUTUBE]qsqeRdgySiI[/YOUTUBE]

DÜŞERİM

Bazan oturduğum yerde,
Kendi kendime dalıp giderim,
Bulanık geçmişimle.
Genişleyen halkalar çizerim,
Bir düşün uyanık imgesine.

Gölünüze taş düşerim.

Sizse hep konuşursunuz,
Sığınıp kof sözlere,
Kaçarak kendinizden,
Uğuldayan hüznünüzle,
Telâşla geceyi bulursunuz.

Gözünüze yaş düşerim...


~ Metin Altıok
( 1941 - 1993 )




En kof sözlerden biri de “Seni Seviyorum.”
Dolu dolu, iliklerine kadar hissederek söylemedikten sonra gözümüze yaş düşse ne, düşmese ne…

KİRACIYIM BİR ACIYA


Sen ey kendiyle yetinen;
Fosforun yeri gece,
Ne yapar gecesiz ateşböceği?
Belki anlamsız ve delice
Kumrunun inanılmaz yuvası
Bir direğin tepesinde.
Ama boşluktur biraz da
Bir kuşu biçimleyen,
Bence böyle, seni bilemem.



Sen ey kendiyle yetinen;
Ne derlerse desinler
Su eğimine gidecek.
Sen şaraba banılmış ekmek;
Deltasıyız bütün sözlerin
Ve söz sonunda bak nasıl
Senle bana gelecek.



Sen yarım kalmış bir aşkın
Kaçınılmaz sürgünü,
Katlanan göğsündeki kayaya,
Sen orda şimdi bir hüznü köpürt,
Ben bir çocuğa su vereyim burda,



Ben ki kiracıyım bir acıya.
Sen imzalarsın sabah akşam
Defterini bensizliğin,
Bense kanla öderim
Kirasını kaldığım evin.
Bir takvimi tersten açardık,
Eğer isteseydin.



Sen ey kendiyle yetinen;
Artık suyumuz bulanık,
Bir güneş bile olsa sonunda,
Yolumuz kırık, önümüz karanlık
Ve ağır tuğrası alnımızda
padişah yalnızlığın,
ama yine de umudumuz kalabalık...


Metin Altıok


Mutsuzum bugün, Bolahenk.
Umudumuz da yalnız, mutluluğumuz da…