Sokakların yalnızlığının benim yalnızlığımdan farkı yok. İkimizden de pek çok kişinin yolu geçer.
İkimizde de pek çok kişi barınır.
İkimizin karanlıklarında da pek çok kişi saklanır ve isterse kaybolur.
İkimiz de başkalarının ayakları altında çiğnenir ve ikimiz de şikayet etmeyiz. İkimiz de onca isyana, onca ihanete onca kalabalık içinde yalnızlığa isyan etmeyiz.
İkimiz de kaderimize boyun eğmiş gibi görünür, ama içten içe ona kin besleriz.
Belki ikimizin ortak kaderidir yalnızlığımızın tadını çıkartırken kimsesizliğimizin hırçınlığını yaşamak.
Ve ikimiz de biliriz ki yalnızlığımızı istesek de kimse paylaşamaz.
Onun için boş sokaklarımızda gece yarısı dolaşan kedilerin ayak sesleri bile huzursuz eder bizi.
Ve insanların en çok olduğu saatlerde bile kimse bölemez kimsesizliğimiz