KEMALETTİN TUĞCU
(27 Aralık 1902 - 18 Ekim 1996)
Ölüm Yıldönümünü Anısına Saygıyla

1902 yılında, İstanbul'un Çengelköy semtinde dünyaya gelmişti. Ayaklarından engelli olduğu için okula gidemedi; okuyup yazmayı kendi kendine öğrendi.

Hiç tükenmeyen bir öğrenme ve yazma tutkusu içindeydi. Fransızcayı bile kendi çabasıyla öğrendi; çeviriler yapacak kadar ilerletti.

Babası subay olarak Çanakkale Savaşına katıldığı için, o, dedesinin koruması altında büyüdü. İçe dönük bir çocuktu; kapandığı köşkte, en yakın arkadaşları kitaplardı. Bunca kitap tutkusu onu küçük yaşta yazmaya yöneltti sonunda. Şiirler, hikâyeler yazmaya başladığında, henüz on iki yaşında var yoktu.

Yalnızca yazmıyor, el sanatları da öğreniyordu bir yandan...
Yaşı ilerledikçe çocuk dergilerinde, gazetelerde adını duyuran öyküleri yayımlanıyordu. (Yavrutürk, Çocuk Haftası vb.) Otuz yaşına geldiğinde artık enikonu tanınmış bir yazardı o. Kahramanları kenar mahalle çocukları, öksüz ve yetimlerdi daha çok. Onların yaşam kavgalarını, karşılaştıkları güçlükleri işliyordu. Romantik, içli, acıma duygularına seslenen konular seçiyordu yazmak için. İyimser ve sevecendi. Kısa ve akıcı bir dille kaleme aldığı kitapları gerçekten geniş okurlara ulaştı. Okurları daha çok okul çağındaki çocuklardı.

Yazarlığın yanı sıra kimi yayınevlerinde memur, ya da dergi yöneticisi olarak çalıştı. 1972'de "Hayat" dergisinden emekli oldu.

1996 yılında yaşama veda ederken geride,
iki yüzü aşkın kitap bırakmıştı..🙏

İnsanların birbirlerine yardımı en kutlu ödevlerden biridir.

Kemalettin TUĞCU
Saygıyla Ve Rahmetle Anıyoruz