Kuzeyden indim bu güney dağlarının memleketine ikindi üzeri...
Yanımda genç, ak bir kadın vardı,
Yüzüne mavi bir tanyeri gibi çekilmiş olan gözleri,
Dümdüz saman sarısı saçlarıyla...
Kuzeyden indim bu güney dağlarının memleketine ikindi üzeri.

Bu dağlar,
insanların, ineklerin, kamyonların arasında yaşıyorlardı.
Söğütler, elmalar, meşeler ve çam ağaçlarıyla,
kaplanlar ve alabalıklarla beraber.

Bu dağlar,
karlıydılar, güneşliydiler, kırmızı ve koyu yeşildiler,
yıkılmış hisarları vardı.

Bu dağlar,
okul defterlerinin yaprakları arasında yaşıyorlardı,
sanatoryumların ve devlet mağazalarının içinde,
kıvrım kıvrım asfalt yollarla tahta köprülerin arasında.

Bu dağlar,
vurulmuş yabankeçilerinin yarasında,
ve göllerin dibinde yaşıyorlardı.

Ve artık
bir kadın vardı,
Yüzüne mavi bir tanyeri gibi çekilmiş gözleriyle
ak bir kadın...

Ve artık biliyorum
yalnız bu mavi tanyeri kalacak aklında
bu güney dağlarının...

-Nazım Hikmet Ran