bir gece yarısı oturdum,
deniz kenarında ki bankete.
yanımda sevdiğim bir arkadaşım,
döktük derleri birbirimize.

o anlatıyordu bana ne yaşadığını,
bellki ki benden çare belkiyordu.
önce gülümsedim haline,
ve sonra anlatmaya başladım.

beni can kulağıyla dinliyordu,
sonra bir sigarayaktık,
ne yapacağını bilmiyordu,
ümitsizce gülmeye başladı.

biliyordum,haykırmak geliyordu içinden,
ardından delicesine koşmak.
babasından yiyeceği tokat korkutuyordu onu,
iyice ürkmüüştü,ağlamaklı olmuştu.

çıkar bir yol arıyorduk,
çaresizce çırpınan kuşlar gibiydik,
evden kaçmayı bile düşünmüştü,
ama yapamazdı,izin veremezdim.

olur muydu böyle ilk zorda pes etmek,
yakışır mıydı sana be aslanım!
üstüne gitmek lazımdı,
kaçmak hiçbir şeyi değiştirmezdi.

saat gecenin kaçıydı bilmiyorum,
son düşüncelerimi söyledim.
sen benim arkadaşımsın,
kapım her zaman sana açık dedim.

ne yaptığını bilmiyordum,
doğrusu birazda korkuyordum,
haber verecekti olmadı,
Allaha emanet ediyorum.