Yine göz yumdum yokluğuna. Dışarı çıkmak isteyen çığlığımı engelledim birkez daha.

Yutkundum. Açıklamaya cümlelerimin bile aciz kaldığı duygularımı attım içime. İçimdeki kalabalığın farkına rağmen.

Üşüdüm. Soğuktu. Ama bu soğuk dışımda değil, bizzat içimdeydi. Parmak uçlarıma ulaşıncaya kadar yayıldı içimdeki soğuk.

Titredim. Badenim bu soğukluktan kurtulmak isterken, sanki ruhum zevk alıyordu.

Mırıldandım. Zihnimde acıklı şarkılara konu olacak tınılar dolaşıyordu. Herbir nota, geçmişi sergiliyordu gözümün önüne.

Doğruldum. Köşede duran kırmızı kemanı alıp omzuma yerleştirdim. Zihnimdeki notaları serbest bırakarak, bir bir işledim ince tellerine. Hüzün kokan tınılar dolaşmaya başladı etrafımda.

Hüzün koktu her yer.

Çaresizlik doldu burnuma...