Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde Bobi adında, sevimli bir geyik yaşarmış. Bodi tam 7 yaşındaymış. Diğer geyikler gibi oyun oynamayı, ot yemeği, okula gitmeyi çok severmiş. Ama Bobi hem mutsuzmuş çünkü boynuzları istediği uzunlukta değilmiş.

Bobi’nin boynuzları diğer geyiklere göre oldukça kısaymış ve bunu büyük bir sorun zannediyormuş. Kafasından şapkasını hiç çıkarmıyormuş. Ama Bobi’nin kısa boynuzlu olması kimsenin ilgisini çekmiyormuş. Orman da yaşayan bütün hayvanlar oldukça düşünceliymiş. Kimse Bobi’nin kısa boynuzları ile ilgili konuşmuyormuş. Fakat Bobi yine de kendisini bütün hayvanlardan gizlemeye çalışıyormuş. Günlerden bir gün Bobi’yi arkadaşları oyun oynamak için ormana çağırmış. Bobi ise “Tamam siz oynayın, daha sonra gelirim” demiş. Arkadaşları Bobi’nin gelmeyeceğinden eminmiş çünkü boynuzları yüzünden kimseyle oyun oynamak istemiyormuş. Bobi oyun oynamayı çok sevse de arkadaşlarını hep pencerenin arkasından izliyormuş. Bobi’nin cevabına üzülen arkadaşı zebra “Bobi, neden bizimle oynamadığını çok iyi biliyoruz. Boynuzların hiçbirimiz için bir dalga konusu değil. Herkesin bazı eksiklikleri olabilir. Mesela bak bana çizgilerim yamuk yumuk ama diğer zebraların ne kadar güzel. Ben bunu hiç sorun etmiyorum” demiş. O sıra da yavru aslan söze girmiş “Benim de yelelerim hiç kabarık değil ama sorun değil belki büyüyünce kabarır” demiş. Kuş “Ben de diğer kuşlar gibi saatlerce uçamıyorum, hemen yoruluyorum” demiş.
Bobi, arkadaşlarını dinleyince herkesin bir sorunu olduğunu anlamış. Bugüne kadar boynuzları yüzünden her şeyden mahrum kaldığı için pişman olmuş. Kendisiyle barışan Bobi, farklı olmanın tadını çıkarmaya başlamış