Bir varmış bir yokmuş. Denizin kenarında yağmura, çamura, rüzgara, aşırı sıcağa daha fazla dayanamayıp, hastalanmış bir tekne yaşarmış. Hava koşulları ne olursa olsun o tekneyi yerinden kimse alıkoyamazmış. Etrafındaki diğer tekne arkadaşları sahipleri tarafından alınıp kullanılır ve sonucunda gezdirilirlermiş. Denizin kıyısına yanaşıp, yalnız tekneye yaklaştıklarında, havalı havalı el sallamayı unutmazlarmış. Teknecik bir hüzünlü ağaç parçası gibi, bir o bir bu yana sallanıp, hayatını yaşamaya çalışsa da onları içten içe kıskanırmış.
Sahibinin niye onu terk ettiğini, bu güzel tekneyi bir başına bırakıp niye hasta ettiğini sorgulayıp durmuş günlerce, gecelerce. Kendini yalnızca çaresiz kalıp uykuya daldığında iyi hissedermiş. Günlerden bir gün tekne arayışında olan genç bir delikanlının, gözüne bu tekne çarpmış.

O sırada sahilde dolaşmaya çıkan delikanlı, aslında bu tekneyi görür görmez sevmiş. Yandaki küçük kulübede ağlarını açan balıkçıya selam vererek teknenin sahibini sormuş. Balıkçı ciddi bir ses tonuyla, sahibinin yıllar önce ölen yaşlı bir ihtiyar olduğunu ve çocuklarının ihtiyarın teknesine sahip çıkmadığını söylemiş.

Bunun üzerine delikanlı sevinerek, tekneyi kendisinden satın almak istediğini, parayı kendisine verirse çocuklarına ulaştırıp ulaştıramayacağını sormuş. İhtiyar, tekneyi ziyaret eden olursa bu olayı anlatıp, parayı gelen kişilere teslim edeceğini belirtmiş. Hüzünlü teknenin kalbi küt küt atmaya başlamış ve artık hüzünlü değil, neşeli bir tekne olmaya karar vermiş.

Delikanlı balıkçıyla el sıkışıp anlaştığında, gözlerinden iki sevinç damlası akmış. Delikanlı tekneyi öyle çok sevmiş ki, o da sahibine içtenlikle bağlanmış. Önce biraz tamir, bakım yapılmış. Tekne tüm bunlardan sonra adeta kendini yeni doğmuş gibi hissediyormuş. Eskisi gibi her yanı ağrımıyor, gençlik günlerindeki gibi sağlıklı geziyormuş.
Delikanlı onu alıp uçsuz bucaksız denizleri aşarak gezdiriyormuş. Masmavi sularda öyle bir süzülüyorlarmış ki beraber, keyfine diyecek yokmuş. İkinci baharını tatlı tatlı yaşamaya başlamış ve sahibinin yanında hiç hastalanmamış. Sahibi onu her gün elleriyle sevmiş. Ona hep iyilikten, güzellikten, bol kazançtan bahsetmiş. Hüzünlü hüzünlü sularda titreyen tekne, kendine artık çok mutlu olduğu bir hayatı sunduğu için, evrene minnet borcuyla gülümsüyormuş.