Türk modern edebiyatının babalarından olan ünlü yazar Abdülhak Hamit Tarhan, yazar kimliğinden çok şair kimliğiyle tanınır. Aynı zamanda da diplomattır. Türk edebiyatında Şair-i Azam olarak bilinen Tarhan, Tanzimat Devri Edebiyatı’yla başladığı edebiyat hayatında Edebiyat-ı Cedide ve Milli Edebiyat Devirlerini yaşadı. En parlak devrini ise Cumhuriyet Devri Edebiyatı ile yaşadı. Karısı için yazdığı Makber şiiri Türk Edebiyatında apayrı bir yere sahiptir.

1852 yılında Bebek’te dünyaya gelen Tarhan, 1874 yılında Edirne’den Fatma Hanım ile evlendi. Bu dönemlerde oyun yazarlığı yapan Abdülhak Hamit Tarhan, 1876’da Paris’e ikinci katip olarak atandı. 1885’e kadar Berlin, Hindistan, Poti, Kırım ve son olarak Beyrut’ta yaşadı ve bu süreler içerisinde karısından ayrı kaldı. 1885’te karısının ani ölümü ile Makber şiirini yazdı ve bu şiir Tarhan’ın edebiyat hayatında bir dönüm noktası haline geldi. Bundan sonra Tarhan şair olarak anılacaktı. 1886’da Londra’ya giden Tarhan, 1890’da Nelly isimli bir İngiliz ile evlendi. 1895’te Lahey elçiliğine, 1897’de Londra elçiliğine atandı. 1900’de İstanbul’a döndü ve 6 sene kaldıktan sonra 1906’da Brüksel’e tayin oldu. 1911’de Nelly Hanım’ın ölmesinin ardından aynı yıl Cemile Hanım ile evlendi ve 20 gün sonra ayrıldı.

1912’de Lucienne (Lüsyen) isimli bir Belçikalı ile dördüncü evliliğini gerçekleştirdi. Ardından Meclis Ayan üyeliği ve Meclis Başkanlığı yaptı. 1. Dünya savaşı sonrası Viyana’ya yerleşti. Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra geri döndü, 1920’de Lüsyen Hanım’dan ayrıldı, ancak 1927’de tekrar birleştiler. 1928 seçimlerinde 3. dönem milletvekili oldu. 4 ve 5’inci dönemlerde de meclise giren Tarhan, 1937’de hayatını kaybetti. Hayatı boyunca 18 şiir kitabı ve 18 oyun yazmıştır. Şiirleri içinde en bilineni Makberdir. Oyunlarının içinde ön plana çıkan ise 1875 yılında Bombay’da yazdığı Duhter-i Hindu’dur.



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]