14 Temmuz 2022, 19:52 | #1 |
ÇİRKİN KÜÇÜK KIZ / Zabolotski
Oynarken arasında öteki çocukların
Bir kurbağacıktan farkı yok onun, Gömlekçiğini kilotunun – İçine sokuşturmuş, ve sarımtrak kıvrımları saçlarının – Dağılmış yüzüne, büyücek bir ağız, dişleri eğiri, Keskin ve çirkin yüzünün çizgileri. Babalarının yeni aldığı bisikletlere – Biniyor onunla aynı yaşta iki oğlan. Uzaklar bugün yemeğe yetişmek telaşından Ve unutmuşlar kızı, sürerken bisikletlerini bahçede. Ve o, koşarken onların arkasından Farkında değil hiçbir şeyin; başkalarının mutluluğu – Tıpkı kendi mutluluğu gibi sarmış onu ve ruhundan taşmada. Gülüyor kız, yüzü pırıl pırıl aydınlanmada Yüreği yaşama sevinciyle dolu. Ne bir kıskançlık gölgesi, ne kötücül düşünceler Tanıyor henüz benliği. Dünyada her şey öyle sınırsızca yeni ki Ve öylesine canlı ki başkaları için ölü olan şeyler! Bakarken ona istemiyorum düşünmek bile: Gün gelecek göz yaşları içinde Ve dehşetle görecek ki, arasında öteki kızların – O hepsinin en çirkinidir. Ve inanmak istiyorum ki yürek oyuncak değildir Ve kırılmaz ansızın.. Ve inanmak istiyorum ki, gücü bu tertemiz ateşin Daha da alevlenerek derinliklerinde ruhunun Katlansın tek başına acılarına onun Ve en ağır taşı da eritebilsin. Varsın çirkin olsur yüzünün çirkileri Varsın yürek titretecek bir şey olmasın onlarda. İçinin taptaze sevimliliği Her hareketinde şimdiden belli daha. Peki, nedir güzellik dediğimiz şey öyleyse Ve neden insanlar onun önünde eğilir Bir kap mıdır o, boşluktan başka bir şey taşımayan içinde Yoksa o kapta yanan ateş midir? |
|
|
Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
|
|