I
Öldürülmeden önce damarlarını
Kurutabilenlere ne mutlu
Hiçbir merhamet hissi ilgilendirmez onları
Ne de ayaklarını yakar yürümek
Taş yerine kardeşleriyle döşenmiş yollarda.
Kuruyup kalır ön saftakiler,
Ama askerdir bu kuruyanlar, çiçek değil
Şairlerin ağlak aptallıklarına hitap eden:
Boşlukları doldurması gereken adamlardır
Daha uzun savaşabilecekken yitirilen;
Ancak kimse umursamaz bunu.

II
Ve bazıları bırakır hissetmeyi
Ve kendine acımayı.
Duyarsızlık en iyi ilaçtır
Bombaların tacizine ve şokuna karşı,
Ve Talihin tuhaf aritmetiği
Daha kolaydır yenilgiyi hesaplamaktan.
Katledilenlerin hesabı tutulmaz olur artık.