I

Direkler eğik, burnumuz batmış suya;
İnsan düşmanının sillesinden kaçar ya
Soluğunu ensesinde duya duya
Ve koşar başını hiç kaldırmadan,
Gemi öyle coştu, rüzgâr öyle coştu:
Kaçtık güneye hiç durmadan

II

Birden rüzgâr dindi, tüm yelkenler indi
Yoğun bir hüzün çöktü her şeye,
Ağırlığı hissettik, rastgele sözler ettik
Sırf denizin sessizliği bozulsun diye

III

Nasıl ıssız bir yolda yürürken birisi
Adımlarını korku ve dehşetle atar
Ve dönüp ardına baktıktan sonra
Çevirip de başını bakmazsa tekrar
Çünkü bilirse bir adım gerisinde
Kendisini izleyen şeytan var

IV

Ve bazıları emindi gördüğünden
Başımıza bunları açan ruhu düşünde
Gelmişti o sis ve buz diyarından
Peşimize düşüp dokuz kulaç derinde

V

Su, su nereye baksan yalnızca su,
Güverte tahtaları çekti zamanla
Su, su nereye baksan yalnızca su
Ama hiçbir yerde yok içecek bir damla

VI

Ve inanılmaz bir şey oldu Tanrım
Denizin ta kendisi çürüdü
Ve sümük gibi olmuş sularda
Sümüklü sürününüp yürüdü