Geçen akşam gök gürlüyordu, ve dört yanı mezarlık toprağın üstünde
çınlayışını duyuyordum
insana verilen bu yanıtın, kısaydı ve yalnızca bir çatırtıydı.

Dosttu gökyüzünün sağnağı, bizimleydi, Tanrı’nın gecesi, kötü
havamız oldu
ve sevgi, her yerde, kaynaklarına geri dönüyordu.

Biliyorum, gördüm: yaşam kaynaklarına geri dönüyor, yıldırım
gereçlerini topluyor terk edilmiş taş ocaklarında,
çamların sarı çiçektozu, teras köşelerinde birikiyor,

Ve Tanrı’nın tohumu gidip denizin mor plankton örtülerine
karışıyor.
dağınık Tanrı, bize katılıyor çeşitlilikte.

*

Efendimiz, yerin Sultanı, bakın kar yağıyor, ve gökyüzü çatışmasız,
toprak her türlü semerden bağışık:
Seth’in ve Saül’ün, Che Huang-ti’nin ve Keops’un toprağı.

İnsanların sesi insanlarda, bronzun sesi bronzda, ve dünyada bir
yerlerde
gökyüzününavazsız, çağın niyetsiz kaldığı bir yerde

bir çocuk geliyor dünyaya kimsenin ne soyunu ne orununu bildiği ve
deha, güvenli vuruşlarla vuruyor saf bir alnın yüzeylerine.

Ey Toprak, Anamız, kaygılanmayın bu soy için: çağ hızlı, çağ yığın ve
yaşam gidiyor yoluna.
Biz ki kaynağımızı tanımadık ve dingin bir köy bulamayacağız ölümde,
bir şarkı yükseliyor içimizden:

Toprak’la insan arasında bir saatlik dönence.