22 Mart 2022, 09:46 | #1 |
özyaşam öyküsü
Asmalımescittendir kafakâğıdım;
Nil Lokantasında yazıldım okula, on masalı birinci sınıfım. ******lardı ilk karnemi ıslatanlar. Babamı burada tanıdım, ****** değil diye anamı boşadığında; insanlar tutturduklarinda babana benzeme, diye, ilk otele burada taşındım. Diplomamı Viyana Lokantasından aldım, alt katında Madam Edith'in piyanosu; valsler bastılar tuz yerine yarama. Ceplerimde hep anoson kokulu anılarım. Ciğerlerini tükürürken ölen babamı kedili Josefin'in pansiyonundan taşıdılar: elimde ondan kalanlar bir bavul, benimle bu sokakların kadınları ağladılar. Asmalımescitte kaldı asıl kimliğim, ve sırtımda bir küfe pazarartığı sevgi. Sonradan kitaplar verdiler, bense hep yaşamdan çevirdim. Ahmet CEMAL [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
|
|
Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
|
|