21 Mart 2022, 23:20 | #1 |
Sürgün
Senin değil bir çocuğun elleri
Bir daha gülebilmek için yürek genişliğince Bir susmanın gölgesine sığınır -Ellerinde kopan bütün tutuşlar Eskiden kalma bir savaş düzeni Tutku son kalan çocuktur Pembeleşen sessizleşen sokakta Yalnızlığın koruduğu ağaçlarda Akşamın korku gibi içilen karanlığı Uzun bir yolculuktur Bir deniz kıyısında çağrışan mavileri Taşır zarflara koyup postacılar Biraz daha geceyse güneşin umuru mu Bütün mektuplar aynı özlemi yazar -İki yıl geçti yüzümden sen görmeyeli beri Afşar TİMUÇİN [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
|
|
Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
|
|