ÇOCUKLUĞUM

Köylü çocuğuyum halimden belli,
Geceleri gökte yıldız sayardım.
Harman vakti gelip çattı mı kelli,
Döven sürer,demetleri yayardım.

Dokuz yüz otuz altı bahar ayında,
Doğdum Gönen Paşaçiftlik Köyünde.
İbrahim yazıldı soy kütüğünde,
Lakabımız Sağır diye duyardım.

Üç yüz elli idi köyün nüfusu,
Üç kilometreden getirirdik su,
Yegane ormanı meşe korusu,
Pelitleri toplar toplar soyardım.

Yalınayak sığır,davar güderdim,
Çayır nerde bolsa ora giderdim,
Zaman zaman arabayı yederdim,
Yorulunca sırtım oka dayardım.

Kepeneği omuzuma atardım,
Yaz boyunca meralarda yatardım,
Bazı keklik,bazı çulluk tutardım,
Köz ateşte pişirir, yer doyardım.

Size yalan gelir ama gerçekti,
Azman öküz güreşlerde ser çekti,
İlk sigaram kuru mısır pürçekti,
Tütün gibi ince ince kıyardım.

Kuru soğan azığımdı torbamda,
Bulanık su ısınırdı kırbamda,
Yamasız yer yok gibiydi urbamda,
Setiremi yatak diye yayardım.

Uçurtmamı kendim yapar salardım,
Haminnemin yün ipini çalardım,
El bağından üzüm,erik yolardım,
Çocuk aklı kör şeytana uyardım.

Kar yağdı mı bir metreyi geçerdi,
Delik çarık kar suyunu içerdi,
Tahta kızak rüzgar gibi uçardı,
Sabah akşam,karda, buzda kayardım.

Kurak olur,ekin,arpa bitmezdi,
Mahsulümüz bir kış bile yetmezdi,
Fukaralık evimizden gitmezdi,
Acısını can evimde duyardım.

Mutlu idim, ekşitmezdim yüzümü,
Olur olmaz söylemezdim sözümü,
Bozulmadım sağlam tuttum özümü,
Hürmet eder büyükleri sayardım.

Bakmayın Sağır’ın siz güldüğüne,
Çile çeke çeke geldi bu güne,
Hasreti bitmiyor vallahi düne,
O zaman kendimi mutlu sayardım.

İbrahim Sağır