Ne kaldı senden geriye;
Birkaç hüzün şarkısından
Ve göğsü yıpranmış bir sazdan başka?

Ah, o hazin kalıntısı ömrün..
Depremlerden arta kalmış bir yağmanın,
Kararmış, ezik hatırası..

Sana kul olmuş gözüken,
Seni yere-göğe koyamayan
O patlayan avuçlardan ne kaldı;
Örselenmiş teninden başka?

Ne kaldı o leş kargalarından,
Senden geriye ne kaldı?

Benimse, sana kırılmış yüreğim;
Ah yüreğim, deli dalgalar denizi,
Göğsümün kayasını hırpalar durur...

Ne kaldı senden geriye;
Horlanmış bir duyarlılıktan
Ve boşa harcanmış sözlerden başka?

Ah o yara, gurur yarası...
İçimiz yangın yıkıntısı, viran;
İçimiz bir kül tablası..

Sakin bir çaydım ovada;
Hiçbir dalı incitmeden akan.
Dudağımın ucunda kanayan,
O kekremsi tadından başka,
Ne kaldı selden ve kasırgadan;
Senden aldığım ne kaldı?

Benimse, sana çıldırmış hasretim;
Ah hasretim, sonsuz ovalar kısrağı,
Ömrümün çayırını soldurur gibi...


Yusuf Hayaloğlu