IRCForumu.ORG   çatla net
Reklam Alanı


 
 
Seçenekler Stil
Alt 10 Eylül 2024, 17:18   #1
Co Admin
iÇRe - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)

Standart Troya'da Ölüm Vardı

Bir şarkı gibi geliyordu uzaktan. Alacalı sabahın içinde, gecikmiş, kararsız, koyu, acelesiz, acı, gücüyle doldurucu, gerici, bolartıcı bir şarkı gibi... Koşarak denize indim. Bir serinlik uçuşuyordu. Otlar kokularını salmağa başlıyordu. Kırışıksız deniz, kıyılarına çarptığı küçük dalgaları nereden çıkarıyor diye şaştım. Kenardaki çakıllara diktim gözümü. Önce bir sürüklenme sesi, sonra hafif bir hışırtı, sonra da suyun kırılması duyuluyordu. Sandal her zamanki yerindeydi. Yanına gidip oturdum. Çakıllar soğuktu. Pabuçlarımı çıkardım sonra, paçalarımı sıvadım. Ayaklarımın ucuyla çakılları eşeledim, ıslak toprağı eşeledim. Suat yoldan iniyordu. Gözümün ucuyla kumlu yoldan çakıllara geçmesini bekledim. Başımı kaldırmıyordum. Lâcivert keten üstlü, lâstik tabanlı pabuçları yanımda durdu. Buruşuk keten pantolonu, ince bacaklarının üzerinde, denizle çakılların önünde, bir sallantı içinde... Başımı o zaman da kaldırmadım. Elimi ince, sivri kemikli bileğine uzattım, tuttum, sıktım. Oturmak istediğini, oturmasını istediğimi sandığını sezdim o zaman. Bileğini daha çok sıktım. Katılaştı, oynamadı, kıpırdamadı artık. Başımı ağır ağır kaldırdım. Bana bakıyormuş. Yüzünü sarsılarak, acı içinde gördüm. Güzeldi. Güzeldi. Yüzünü o güne dek hiç görmemiştim sanki. Gülüyordu.
Yepyeni, tanımadığım, hiç görmediğim bir yüzdü bu. Gözleri çukurda, kaşlarının gölgesinde; yeşil, yunmuş, arı yeşiller... Burnu ince, ucu köşeli, burun kanatları kabarmış. Büyük ağzı, dişlerini bütün çocukluklarıyla açıkta bırakıyor, çenesi uzuyordu. Saçları düşüyordu kaşlarının arasına. Güzeldi. İnce, karanlık, ışıklar içinde. Gene aklıma günah sözü çakıldı. O dakikaya değin, yüzüne bu denli az bakmış olduğuma, gözlerimi, onunla konuşurken hep yere diktiğime, çevreye yönelttiğime sevindim. Bildiğim yüzünü yeni görüyordum. Tutuluyordum. Güzeldi... Bileğini o zaman, oturmasını istediğimi anlatırcasına çektim. Yavaş yavaş çöktü. Bileğini bıraktım. Konuşmamıştık daha. Denizin yüzü ağır ağır, pul pul ışıdı, açıldı, kızdı. Fenerin dibindeki kayalar, suları bölerken keskinleşti, dalgacıkların sesi irileşti. “Erken uyanabilmişsin,” dedim. Cevap vermek istemediğini homurtusundan anladım. Gürül gürül konuşmak istedim. Uzandık sonra. “Dün gece,” dedim, “söylediklerin...” Büyük bir kaya vardır fenerin dibinde, dibi oyuk gibidir, üstü bir saçak gibi denize uzanır; kayanın dibine yuvarlanarak sokuldum. O da yuvarlandı, yanıma geldi. Başlarımız saçağın altındaydı. “Söylediklerin...” dedim, “yersiz lâkırdılardı, biliyorsun...” Çekişmek istemiyormuşçasına, sustururcasına, “Evet, evet, gerekli olan anlaşmak, anlaşıyoruz,” dedi. Sustum. Anlayamadım. Susuyorduk. Güneş denizin üzerinde yansımağa başladı. Ayaklarım ısınıyordu. Gevşedim, gevşediğini duydum. Yüzüne çevirdim gözlerimi. Yunmuş yeşiller, kirpiklerin arasından, sızlatarak bakıyordu.
“Haydi,” dedim, “sandala binmeyecek miydik?”
Kirpikler, gücenik, yeşilleri örttü. Güneş gözlerimin içine dek saplandı. Gene ondan yana baktım. Elim, aralık ağzının üzerinden dolaştı, gözlerine süründü, saçına tutuldu. Çektim. “Haydi kalk.” Homurtusu elimi kaçırdı, parmaklarım kırılıverdi. Sandalın yanına gittim. Pabuçlarımı içine attım, “kalk,” dedim bir daha.

Neden sonra denize açılabildik…

~Bilge Karasu


 


Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi)
 
Seçenekler
Stil

Yetkileriniz
Konu Acma Yetkiniz Yok
Cevap Yazma Yetkiniz Yok
Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok

BB kodu Açık
Smileler Açık
[IMG] Kodları Açık
HTML-Kodu Kapalı
Trackbacks are Açık
Pingbacks are Açık
Refbacks are Kapalı



Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 03:58.