**ÇORAPLAR – AYAKKABILAR
Sınıf iki eşit gruba ayrılır. Oyun alanının bir*
başına ve bir de sonuna ikişer daire çizilir.*
Çocuklar çoraplarını çıkarıp ilk daire içine*
koyarlar. İkinci dairenin içine de*
ayakkabılarını koyarlar. Yarışma başlayınca*
çocuklar sırayla ilk önce ilk daireye giderek*
çoraplarını, ikinci daireye giderek*
ayakkabılarını doğru bir şekilde giyerek,*
sıranın arkasına geçer, yerini arkadaşına*
bırakır. Oyun her çocuk yarışana kadar devam*
eder.

GÖRMEDEN GÖZLÜK TAKMA
Büyükçe bir adam başı çizilir. Çocuklara bu*
adamın iyi göremediği ve gözlüğe ihtiyacı olduğu*
belirtilir ve hazırlanmış gözlük resmini uygun*
şekilde yerleştirmeleri istenir. Çocuklar sıra*
ile gelirler ve gözleri kapalı olarak, resme*
gözlük yerleştirmeye çalışırlar. Arkadaşları da*
sözel yönergelerle ona yardımcı olurlar.

KİM YOK OYUNU
Çocuklar yere oturtulur. İçlerinden birini ebe*
seçerler. Ebe başını öğretmenin kucağına koyar,*
gözlerini yumar. ( çocuk gözünü, bir başka yerde*
de yumabilir ) Öğretmen, ebeye sezdirmeden, bir*
çocuğu işaretle dışarıya çıkartır. Ebe gözlerini*
açar; Öğretmen ebeye “Kim yok ?” diye sorar.*
Çocuk bilirse ebelikten kurtulur. Adı bilinen*
çocuk ebe olur. Ebe, üç ad saydığı halde*
bilemezse yeniden ebe olur, yumulur.

PANDUF EŞLEME
Çocuklar oyun alanında yerde otururlar. Tüm*
panduflar ortaya toplanır. Panduf çiftleri*
birbirinden ayrılarak karışık bir görüntü*
oluşturulur. Sayışmaca ile iki çocuk seçilir.*
Başla komutuyla müzik eşliğinde çocuklar*
pandufları eşleştirerek kendi alanlarına*
biriktirirler. Panduflar tükenince her iki*
çocuğun da birikimi sayılır. Fazla eşleştirme*
yapan alkışlanır.

AYNA OYUNU
Bir çocuk “ayna” olur. Başka bir çocuk da*
karşısına geçer, ayna olan çocuğun yaptığı*
devinimleri öykünerek aynısını yapar. Güldürücü*
devinimler çocukların daha çok hoşuna gider.*
Nasıl devinimler yapılacağı konusunda çocuk*
özgür bırakılmalıdır. İstenirse, bir çocuk ayna*
olduğunda, tüm çocuklar karşısına geçip onun*
devinimlerini öykünmeyle yaparlar.

DUDAK OKUMA
Çocuklar öğretmeni rahatlıkla görebilecekleri*
biçimde otururlar. Öğretmen ses çıkarmadan*
sadece dudaklarını oynatarak bir şeyler*
söylerken çocuklar da öğretmenin ne söylediğini*
anlamaya çalışırlar.

NE SESİ?
“Ne sesi?” oyunu için masalara geçilip,*
sandalyelere oturulur. Çocuklar gözlerini,*
masaya yatarak kapatırlar. Bu sırada, onlara*
çeşitli sesler dinletilir. (Anahtar sesi, alkış,*
tef, kapı açma vb.) Bu seslerin neye ait*
olduğunu tahmin etmeleri istenir. Sesler hızlı*
yavaş, ince–kalın vb. şekillerde çıkarılarak,*
oyun zenginleştirilir.

BÜYÜ-KÜÇÜL
Öğretmen “büyü büyü büyü” dedikçe çocuklar*
bedenleriyle büyürler, “küçül küçül küçül”*
dedikçe bedenleriyle en küçük hali alırlar

MEKTUP VAR*
Çocuklar halka olurlar ya da dağınık biçimde*
yerleşirler. Bir ebe seçilir. Ebe, elindeki*
zarfla halka dışında dönerek**“mektup var,*
mektup var “**diye bağırır. Zarfı bir*
arkadaşının arkasına bırakır. Arkasına zarf*
bırakılan çocuk, “postacı, zarfını düşürdün!”*
der ve yağ satarım oyunundaki gibi kovalamaca*
başlar.

ŞAPKA
Çocuklar halka olurlar. Bir şapka müzik*
eşliğinde kafadan kafaya dolaşır. Müzik*
durduğunda şapka kimdeyse bir şarkı söyler.