Birini son kez gördüğünü bilemiyorsun ya, ne acayip birşey değil mi..
Bilmesen daha iyi gibi. Evet, sanırım bilmemek en güzeli.
Ya da bilmesen de kötü..
Ne yazıkki, hayatta istediğimiz herşeyi elde edemeyiz.

Güzel olan şeyler zor olanlar değil midir zaten?
Biz hep zor olanı sevsek te, çoğu kez şans bizden yana değildi muhtemelen..
Birini beklersen gelir mi?
Ya da gitsen, peşinden yolunu gözler mi?
Ölsen üzülür mü yahut intihara kalkışsan mesela.. Engel olur mu?

Bazen birşeyler için savaştık, bazen bekledik ve umut ettik.
Peki ya sonra?
Sonra ne varsa gömdük içimize
Anlaşılmasın diye de bir çiçek ektik üzerine,
Altı mezar, üstü bağ bahçe...

Çoğu kez şans bizden yana değildi muhtemelen..
Ne çok yıprandık sahi?
Gönlümüz, ruhumuz yıprandı, kelimelerimiz yıprandı...
Yorulduk, bir adım öteye gidemeyecek kadar dermansız kaldı dizlerimiz.

Talan edildi bahçemiz, bozguna uğratıldı yüreğimiz...
Haykırsak yer gök inler mi, duyarlar mı feryadımızı,
Görürler mi içimizi yakıp kül eden ateşi, zihnimizi yiyip bitiren canavarı,
Gulurlar mı kaybolan yiten çocuk sevinçlerimizi, kurtarırlar mı o uçurumun eşiğinden,
Yara izlerimizi takip edip de ulaşabilirler mi?

Bir insan kaç kere ölür ki?
Ne çok öldük sahi...
Aynı darbeler, aynı insanlar, aynı ölümler...
Çoğu kez şans bizden yana değildi muhtemelen..