07 Ocak 2022, 06:36 | #1 |
Ölüm Büyütür İnsanı
Ölüm Büyütür İnsanı İnsan uzun süre beklediği güzel bir haberi alınca şaşkınlıktan bir süre hiçbir şey düşünemez ya, işte tam olarak öyle bir olayı anlatacaktım aslında. İlk üç cümlesini yazıp başka işlere bakmak zorunda kalınca, yine insana akıl tutulması yaşatan başka bir olay oturdu gündemime. En yakın arkadaşım, dostum, ihtiyacım olduğunda iki eli kanda olsa gelecek insan, bugün büyüdü. Büyüme hikayesini anlatayım size; birine anlatayım işte… Mr. Brown, yaklaşık üç sene önce “emekli olmaya” mecbur bırakılan bir çok insandan biriydi. Hayatı boyunca doktorlara gözükmekten imtina etmiş, emekli olduktan sonra eşinin ve çocuklarının dikkatini çeken hafıza sorunları yüzünden zorla, bir kereliğine olmak kaydıyla, doktor yüzü görmüş bir insandı. Bir de geçen senenin son haftasında covid/zatürre olduğu için doktora gitmek zorunda kalmış bir insandı. Benim için en önemli özelliği de en yakın arkadaşımın babası olmasıydı. Arkadaşımla dün akşam konuştuğumuzda “babamın rengi bugün daha iyiydi, verdikleri oksijeni %30 oranında azalttılar.” demişti. Günün geri kalanını gülümseyerek bitirdik. Bugün, akşam aradığımda hayatımdaki en muhteşem haberi vereyim diye düşünürken, öğle vakti “Konuşamayacağım, babam cennette.” dedi. Akıl tutulması, duygu karmaşası... Hayatta umudun gerçekten kaybolduğu tek an, sevdiğinizin öldüğünü idrak ettiğiniz an. O anı yaşadı bugün benim dostum. Bazı acıları paylaşamıyoruz, yaşanmak ve hissedilmek zorundalar. Yine de sormadan edemiyor insan… Nolacak şimdi? İnsan otuz dört yaşında yetim kalır mı? Aile fotoğraflarında kim oturacak annesinin yanına? Çaresiz kaldığında kim cehennemin dibinde de olsa yanına gelecek? Nikahında kimin koluna girip eşinin yanına gidecek? Peki ya baba-kız dansı? Baba-kız dansı olmadan eksik kalmayacak mı düğünü? Ne yapacak babasız? Büyümenin en doğru tanımlarından birisi eksiklerle yaşamaya alışıp, mutlu olmaya devam edebilmektir. Ölüm, geride kalanın yaşında aldırmadan, büyütür insanı. Kim bilir, belki de bu yüzden insan babası öldüğünde büyür diyorlardır. Belki de anne ve babaların sevgilerinden çok kayıpları büyütüyordur insanları. Rest in peace, Mr. Brown. D.T.
________________
|
|
|
07 Ocak 2022, 07:35 | #2 |
Sonuna kadar merakla okuduğum ender yazılardan biri bu.. 34 yaş yine bi nebze eyvallah be kardoo. Ben 7 yaşından beri o bahsettiğin aile fotoğraflarına hiç sahip olamadım. Cehennemin dibinden de tek başıma çıktım, sokakta düştüğümde de tek kalktım ayağa. Az çok bilirsin ki yaşanabilecek her acıyı yaşayıp, çekilebilecek en baba çileleri çektim.
Hayatın tüm cilvelerini çocuk yaşta görüp yaşadığımdan hiç bir şey koymaz oldu. Şimdi şen şakrak olup her şeye gülüp fırlamalık peşinde olduğumu gören, ‘tuzun kuru dert yok tasa yok’ diyo ama içimde yaşanılanları belirli sayıda kişiler bilir. Başlığı da çok güzel yazmışsın hani.. Aslında yaş ne olursa olursan babanızı kaybettiğinizde büyürsünüz tam olarak. Var oldukça arkanızı toplayan, size el ayak olan her zaman biri vardır yanınızda. O yüzden hayatın zorluklarını da kaderin cilvelerini de pek hissetmezsiniz. Nasıl olsa bir ailem var der, onları her zaman güvence olarak görürsünüz. Ama ne zaman ki ailenizi kaybeder, kendi ayaklarınız üzerinde durmaya başlarsınız.. İşte o zaman büyüdüğünüzü anlarsınız.
________________
Öpüşmek; alt katı kiralamak için, üst katta yapılan anlaşmadır..
|
|
|
07 Ocak 2022, 08:21 | #3 |
Emeğine yüreğine sağlık can çok güzel yazmışsın
Benimde hikayem buna benzer çok düşüp kalktım ama hayatta kalmak için yaşamak için çabalamak zorundasın ben annem ile babamı bir ay ara ile kaybettim dedim ki herşey bitti benim için meğerse öyle değilmiş herşey daha yeni başlıyormuş benim için o aile sofralarına bayramlara seyranlara hep hasretim aile fotoğrafı sadece resim olarak elimde ama eksik çok. |
|
|
07 Ocak 2022, 08:21 | #4 |
Aile kayiplari, arkadas kayiplari, mahalle kayiplari, millet kayiplari aslinda kaybedilen o kadar cok insan taniyoruz ki hayata tutunmak bazen çok zor oluyor, kalemin çok sağlam @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Eline avuçlarına sağlık derdin olmasın, derdin varsada acın olmadan unutasin.
Bir kibirli insan misali dertleniyorum, bazen bakiyorum yorgun ürkek tavırlarla yolda yürüyorum, etrafıma bakmaya çekiniyorum, başımı yastiktan Kaldırınca Anlıyorum ki ben gerçekten kibrimi yastikğa baglamisim.
________________
"Sevilmenin kıymeti bilinmiyorsa, Uzaklaşmak En güzeli ki üzülen sen olmayasın" |
|
|
07 Ocak 2022, 15:29 | #5 | |||
Alıntı:
Yorumunun üzerine tek kelime yorum yapmam. Mekanları cennet olsun. Alıntı:
Seninkilerin de mekanları cennet olsun, Oktay. Alıntı:
Keşke kibri daha erken ve başka yerlere bırakabilsek…
________________
|
||||
|
07 Ocak 2022, 15:39 | #6 | |
Alıntı:
________________
"Sevilmenin kıymeti bilinmiyorsa, Uzaklaşmak En güzeli ki üzülen sen olmayasın" |
||
|
07 Ocak 2022, 16:17 | #7 |
Allah ölümünde kalımında hayırlısını versin.(Amin)
|
|
|
07 Ocak 2022, 16:25 | #8 |
Amin inşallah.
________________
|
|
|
Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
|
|