Zamanın birinde küçük bir kasabada yaşayan çalışkan, dürüst, mutlu yaşam süren bir halk varmış. Bu halk asla hileye başvurmaz, arı gibi çalışırlarmış. Herkesin kendine ait bir bahçesi, ektiği ekinleri varmış. Pazara gidip sebzeleri, meyveleri satarlar kazandıkları parayı da aileleriyle birlikte harcarlarmış. İçlerinden birisinin durumu kötüyse hemen ona destek olurlarmış.

Bu huzurlu kasabanın namı diğer kasabalarda da duyulmuş. Herkes kasaba da yaşayan halka özenerek bakar, onlar gibi olmak için can atarlarmış. Günlerden bir gün bu huzurlu kasabaya bir adam gelmiş ve tek amacı halkın huzurunu bozmakmış. Adam, sürekli yalan söyleyen, insanları dolandırmaya çalışan, haksız kazanç elde etmek için kurnazlık yapan birisiymiş. Kasaba halkı her gün ürünlerini toplar ve pazara çıkarmış. Kötü niyetli adam ise herkesi izler ve insanlar hakkında izlenim kazanırmış. O sabah da herkes pazara gittiğinde kötü niyetli adam da pazara gitmiş ve başlamış insanlara yalanlar söylemeye. Bütün kasaba halkı hakkında dedikodu yapmış ve insanları birbirlerine düşürmeye çalışmış. İşini pazarda bitirip köy kahvesine gitmiş ve orada da yaşlı insanlara kötü şeyler söylemeye başlamış, insanları dolandırmaya çalışmış. Fakat adamın niyetini bütün kasaba halkı anlamış. Çünkü daha önce aralarında bu kadar kötü sözler söyleyen kimse olmamış. Halk hemen toplanma kararı almış ve adamın haberi olmadan toplanıp bir plan yapmışlar. Kasabanın huzurunu bozmamak için kötü niyetli adamı kasabadan gönderemeye karar vermişler. İlk olarak ertesi gün kurulacak olan pazarın girişine iki işi geçmiş ve adamı içeri almamış. Adam bu duruma çok şaşırmış ve köy kahvesine gitmiş. Kahveye gidip oturduğunda bütün yaşlılar ona arkasını dönmüş ve kimse konuşmamış. Adam orada da aradığını bulamamış ve evine dönmeye karar vermiş. Yolda yürürken kasabanın gençleri ona seslenmiş “Bu kasabanın huzurunu bozamayacaksın, biz çalışkan, dürüst, dedikodu yapmayan, herkese iyilik yapmaya çalışan insanlarız. Senin bizim kasabamızda yerin yok. Eğer kendini düzeltir ve bizler gibi iyi insan olursan başımızın üzerinde yerin var” demişler.Kötü niyetli adam gençlerin sözlerine hak vermiş. O kadar insanı birbirlerine düşürmeye çalıştığı için çok pişman olmuş. Bütün halktan özür dilemiş ve bir daha böyle bir hata yapmamış. Bu olayda diğer kasabalara ders olmuş.