Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman için de develer tellal iken pireler berber iken ormanda yaşayan bir kurt ailesi yaşarmış. Bu ailenin meraklı bir yavrusu varmış, yavru kurt her şeyi ve her yeri merak edermiş.

Günlerden bir gün bu kurt ailesi ormanda gezmeye çıkmaya karar vermiş. Anne kurt ve baba kurt yavru kurda şöyle demiş “Bak yavrucuğum biz gezmeye çıkacağız istersen sende gel ama bizim yanımızdan ayrılma tamam mı?” Yavru kurt ise hemen kabul etmiş. Ormanda yürürken yavru kurt bir gölge görmüş ve gölgeyi çok merak etmiş. O gece bir türlü uyuyamamış çünkü o gölge aklından çıkmamış, gölgeyi çok merak ediyormuş. Ertesi gün ise erkenden gizlice evden ayrılmış ve o gölgeye yaklaşacağı sırada arkadaşı olan kuş onu durdurmuş ona “Arkadaşım ne yapıyorsun?” diye sormuş. Yavru kurtta ona şöyle cevap vermiş “Bir gölge gördüm ve o gölgeyi çok merak ediyorum. Oraya gitmek istiyorum.” Arkadaşı da “Gördüğün gölge insanların gölgesi olabilir bence oraya gitmemelisin” demiş. Kurt arkadaşını dinlememiş ve yoluna devam etmiş. O anda insanlar kurdu görmüş ve kurt kaçmaya başlamış. Kurdun kaçtığını gören kuş, arkadaşının kaçmasına yardım etmek için insanların dikkatini dağıtmak için insanlara doğru uçmuş. Bu sayede yavru kurt oradan kaçmış. Anne kurtta o sırada yavrusunu atıyormuş ve yavru kurt koşarak annesine sımsıkı sarılmış ve beraber eve girmişler.Akşam olup baba kurt eve geldiğinde hep birlikte oturup konuşmuşlar. Yavru kurt başına gelenleri bir bir anlatmış babası duydukları karşısında “Bak yavrum, orman senin için çok tehlikeli, daha yavru olduğun için bir daha ormana tek başına inmemelisin. Ayrıca her şeyi de merak etmemelisin, son olarak da bir daha annenden izinsiz dışarı çıkma tamam mı?” demiş. Yavru kurt anne ve babasından özür dilemiş ve bir daha asla annesinden ve babasından izinsiz evden ayrılmamış. Yaşadığı bu korku ona büyük bir ders olmuş.