Bir zamanlar Hindistan’da, geniş yeşil çayırlıkların ortasında yaşayan bir at vardı. Bu at, adı Gülümserken olan güzel bir dişiydi ve Hindistan’ın en hızlı atlarından biriydi. Gülümserken, sahibi tarafından özenle yetiştirilmişti ve sahibinin hayatta yalnızca ona güvendiği birkaç şeyden biriydi.

Gülümserken, sahibiyle birlikte yarışlara katılmış ve her seferinde zaferle dönmüştü. Ancak, bir gün bir grup avcı Gülümserken’in çevresindeki çayırlıklarda ava çıktılar. Gülümserken’in sahibi onu avcılardan saklamak için onu bir kulübeye kilitledi. Ancak, Gülümserken, kulübenin kapısını açmayı başardı ve koşarak kaçtı.

Gülümserken, şimdi avcıların peşindeydi ve ondan kurtulmak için hızla koşmaya başladı. Ancak, Gülümserken’in koşusu hiçbir zaman önceden yaptığı kadar hızlı olmadı. O kadar yorgun ve bitkin düştü ki, sonunda bir nehre kadar koştu ve suların içine atladı. Nehir, Gülümserken’e güvenli bir yer sağladı ve onu avcılardan korudu.

Nehir kıyısında, Gülümserken, hayatının en zor gününü yaşadığını düşünürken, kendisine bir tür yaşlı bir adam yaklaştı. Adam, Gülümserken’in zorluklarını duyduğunda, ona yardım etmek istediğini söyledi. Adam, Gülümserken’e bir sürücü olduğunu ve onu güvenli bir yere götürebileceğini söyledi.

Gülümserken, adamın teklifini kabul etti ve onunla birlikte gitti. Adam, Gülümserken’i sıcak ve güvenli bir ahıra getirdi ve onu güzel bir yemeği yedirdi. Gülümserken, karnını doyurduktan sonra, uzun süre uyudu. Uyandığında, ahırda başka atlar olduğunu fark etti ve onlarla oynamaya başladı.

Birkaç gün sonra, sahibi Gülümserken’i buldu ve onu geri aldı. Sahibi, Gülümserken’in nehirde kaybolduğunu ve onu bulamadığını söyledi. Ancak, Gülümserken’in sahibi, onun nasıl kurtulduğunu öğrendiğinde, onu hayranlıkla övdü.

Gülümserken, artık sahibinin yanında daha mutlu bir at haline gelmişti ve artık yarışlarda daha da hızlı koşuyordu. Gülümserken artık başka bir şey de öğrenmişti: dayanışma ve sadakatin önemini. Nehirdeki zorlu deneyimi sırasında, Gülümserken’in yanında olan yaşlı adam, onunla ilgilenmiş ve ona yardım etmişti. Bu yardım, Gülümserken’in hayatını kurtarmıştı. Artık, Gülümserken, birlikte olduğu herkesle aynı sadakat ve dayanışmayı paylaşmayı öğrenmişti.Bir gün, Gülümserken’in sahibi, onu bir yarışa kaydetti. Ancak, yarış sırasında, bir diğer at yarış sırasında düşüp yaralanmıştı. Gülümserken, yarışı kazanabilecek olsa da, yaralı atı bırakmayarak ona yardım etmeye karar verdi. Gülümserken, yarışı kazanma şansını kaybetti ama onun yerine yaralı atı güvenli bir yere götürdü. Diğer yarışmacılar şaşkınlık içinde izliyordu ama Gülümserken’in sahibi gururla onu övdü. Gülümserken’in sahibi, onun sadakatini ve dayanışmasını takdir etti.

Bu olaydan sonra, Gülümserken, diğer atlarla daha da iyi arkadaş oldu ve artık onlarla yarışa gitmek yerine, onlarla birlikte zaman geçirdi.