Günlerden bir gün güneş tam tepede kavurucu sıcağını yeryüzüne gönderirken Huzur ormanı sakinleri kendilerine gölge yerler ararlarmış. Güneş o kadar kavurucuymuş ki güneşlenmeyi çok seven aslan bile kendisine gölge bir yer bulmuş. Aslan bu ormanın kralıymış. Ancak söylemekte fayda var ki onun kral olmasının sebebi güçlü olmasından kaynaklanmazmış. O çok adil, çok merhametli, aynı zamanda da doğru kararlar alabilen biriymiş. Bu sebeple de ormandaki bütün hayvanlar tarafından sevilirmiş. Sevildiği için de söz sahibi olabiliyormuş. Dahası, bu özellikleri ile onu kral seçmemeleri olmazdı.

Ormanda her şey bir düzen içerisinde ilerlermiş. Kış olunca ayılar ve yılanlar uykuya dalar yaz olunca uyanırmış. Yaz olunca karıncalar ve böcekler çok çalışır kış olunca da dinlenip kışı rahat geçirirlermiş. Bu düzeni hiç bozan olmamış, bozmak isteyene de kimse rastlamamış. Ki bu düzeni bozsalar ne çıkacakmış onu da bilmiyorlarmış. Bir gün Huzur ormanında bir sincap sonraki kış geldiğinde kış uykusuna yatmak istemediğini söylemiş.

Sincabın bu isteği kulaktan kulağa yayılmış. Sincap kış uykusunda geçireceği süreyi başka güzel kış yiyeceklerini yiyerek geçirmek istemiş. Ormandaki her hayvan sincabın bu fikrini duymuş. Kimileri onunla aynı fikirdeymiş. Onlar da kışları uyumak yerine başka güzel lezzetlerin tadına bakmak istemişler. Ancak bazıları da bu karara karşı çıkarak bunun sakıncalı olabileceğini düşünmüşler. Bu tartışmalar böyle böyle büyüyüp en sonunda bizim aslan kralın kulağına gitmiş. İhtiyar kral hayvanların tartışmalarını duyunca hem çok kızmış hem de üzülmüş. Çünkü ormanın düzenini değiştirmek isteyen birileri varmış. Hayvanlar eğer ki bu sisteme uymazlarsa onlar için çok sakıncalı olabilirmiş. Bizim aslan kral düşünürken tartışan bir hayvan grubu gelmiş. Bizim sincap başlamış “ben daha çok yemek istiyorum, kışın uyumak istemiyorum” demeye. Aslan kral hem sincaba hem de orada bulunan bütün hayvanlara tehlikeli olabileceğini söylemiş. Orda bulunan bütün hayvanlar aslan kralın sözüne inanıp güvenmişler. Ancak tek bir kişi hariç, o kişide bizim inatçı sincapmış. Sincap hala aynı fikirde olduğunu söylüyormuş. Yemek yemek ona daha güzel geliyormuş. Aslan en sonunda vazgeçmiş, sincap için yapılacak pek de bir şey kalmamış. Kış gelip havalar soğuduğunda Huzur ormanı sakinleri kış uykusu için hazırlıklarına başlamış. Kış gelince de bütün hayvanlar kendi yuvalarına çekilmiş. Bizim sincap da kışın ilk günlerinde doyasıya yemek yiyip o ağaç senin bu ağaç benim tırmanıyormuş. Ancak kış gelip çattığında ağaçların o ısıtıcı yaprakları dökülmüş. Hava iyice soğumuş ve konuşacak kimse de kalmamış. Sincap önünde yığınla duran fındıklara pişmanlıkla bakıyormuş. Çünkü üşüdükçe aklına kış uykusu gelmiş, o sıcacık uyku… Bütün arkadaşları da gitmiş üstelik. Kışı böyle atlatan Sincap aldığı karardan pişman olarak bir daha inatla ve başka hırslar uğruna karar almamaya karar vermiş. Neyse ki bizim sincabın oburluğu onun sonunu getirmemiş..