Yıllar önce biz eski evimizde su kesildiği için su gelen boruları tamire gidiyorduk. Su borusu mezarlıktan geçiyordu.

Ben babam ve bir iki komşu ile oraya gittik. Borunun patlak olduğunu bulmak için kazmaya başladık. Bu arada boru bir kabrin ayak kısmından geçiyordu. Ben ağır bir levye ile kazıyordum. Kabre zarar gelmesin diye dikkat ediyordum. Ancak istemeden kabri açmış oldum.

Oradan merhumun kemikleri göründü.
Sonra taşla kapattım. Üstünü örttüm. Çok zaman geçmedi. Bu arada suyu tamir ettik. Evimize geldik. Yattık geceydi. Sabaha karşı odamın kapısı kendiliğinden açıldı. Ben tam uyku ile uyanıklık arasındaydım. O siyah şey gibi görünüyordu ve bir anda kapıdan geçerek yatağımdan karnıma oturdu. Beni boğmaya başladı. Nefesim kesiliyor ama kıpırdayamıyordum.

Sonra dua ettim gitti. Hiç kimseye bir şey demedim. Sonraları rüyalarıma giriyordu. Onu görmüyordum ama odamda hissediyordum. Uykuda kan ter içinde kalkıyordum. Sadece inliyordum. Evdekiler duysa gelirdi duymazsa da azapla inliyordum. Kalbim göğsümden çıkıyordu sanki. Gel zaman git zaman askere gittim. Askerde de bu olaylar devam ediyordu. Kumandanlar bile gece inleme seslerimden kalkıp geliyordu. Bu arada kabrine zarar verdiğim kişi ( axund, sizde sanırım din hocası diyorlar) hocaymış. Evle telefonda konuşurken söyledim. Kabirin yerini ismini de söyledim. Ona Fatiha, dua okutturdular. Bir kaç gün geçti.

Ben askeri dağlık bir yerde Gedebey şehrinde yaptım.

Gece nöbetteydim. Canavar gibi şeyler olduğundan haberdar idik. Dikkat edin derlerdi hep. Bizim de çok büyük köpeklerimiz vardı askerde. Gece bir duman çöktü. Kar yağıyordu ve dumanla karıştı. Köpekler havlıyordu. Hepsi bir ağızdan. 10 tane köpeğimiz vardı. Köpekler korkudan ulumaya başladılar. Biz de silahlarımıza sarılıp karanlığa doğru

3 kişi ilerledik. Sadece gölge gibi bir şey gördük. Canavar gibi ama ayı büyüklüğünde farz edin. Hırlıyorlardı. Benim nöbetimdeydi. Bu olaylarda biz geriye çekildik ve karargaha kaçtık. Pencereden bakıyorduk. O 3 mahluk bizim asker banyosunun arkasına gittiler ve bir şeyle boğuşmaya başladılar. Boğuştukları şey köpeklerimiz değildi. Çünkü o köpeklerde durup bakıyorlardı. 3 mahluku sanki birisi dövüyordu ve kaçtılar sonra.

Biz korka korka da olsa kendimize geldik.
Sonra sabah baktık. Hani karda iz kalır ya? Hiç bir ayak izi yoktu. Evle konuşurken sordum anneme. “Kuran okutturdunuz mu o kişiye?” dedim. “Evet.” dediler. Bir daha da ben garip şeyler yaşamadım. Bunlar yemin ederim benim başıma geldi. İstemeden yaptığım bir hata yüzünden belki de ölecektim. Allah büyüktür. Allah’ım korudu.

Esrarengiz olaylar