Güvercin Gerdanlığı: Güvercinlerin boynunda bulunan halka biçimindeki tüylerdir. Klasik islam edebiyatında, boyna geçen ve ölünceye kadar çıkmayan ‘’aşk zinciri’’nin sembolüdür.

Altını çizdiğim satırlar:

- Ey ümidim! Zevk alıyorum derdinden...

- Yıldızlar ve gece, sevda ateşleriydi sanki...

- Eğer İranlılar yüzünün aydınlığını görseler... Hürmüzandan, Mübez’den vazgeçerlerdi...

- Bazen insanı yoran kendini çok düşünmektir...

- Şarap içer gibiyim ben... Sevgilimin ismiyle neşeli ve sevinçliyim...

- Kaç kez aşk ateşinin çevresinde döndün... Sonunda pervane gibi düşüverdin içine...

- Her birleşen bir gün ayrılır, her yaklaşan uzaklaşır. Kanundur bu.

Dünyadaki felaketlerden hiçbiri ayrılığa denk değildir. Bilge zatlardan bir kimse, ‘’Ayrılık ölümün kardeşidir!’’ diyen birini işitti. Bunun üzerine ona, ‘’Hayır, ölüm ayrılığın kardeşidir!’’ dedi.

- Cennet timsalisin sen... aşkın tutkusu içimi yakıp tutuşturuyor...

- Senden sonra nasıl ölmedim? Kendime şaştım!

- Beklentiler hep yanıltır...

- Şimdi ağlatıyor ama, ne çok güldürmüştü...

- Ey bana hem zulüm hem iyilik eden katilim!

- Derdimin dermanı, yine derdimdedir benim...

( engerek yılanının zehrinin panzehiri de başka değil, yalnız onun vücudundan çıkar )

- İnsan bir göç yurdunda nasıl olur da yerleşebilir / Üstelik bu diyarda kalmaya gelmediğini bilirken...

- İnsanın aklının derecesini gösteren şey, yaptığı seçimdir...

- Mağrur zalimlerce ne çok zulümler işlendi şu dünyada...

- Dün geçip gitti, yarını görüp görmeyeceğimi bilmiyorum / Öyleyse şu anın dışındaki şeylere ne diye üzüleyim?

Çünkü zorlukla elde edilen şeyler kolayca yitirilmez...