Türk Medeni Kanunu

Osmanlı devletinde toplumun ihtiyaçlarını "mecelle" (Adli kurallar Kitabı) karşılıyordu.Medeni hukuk konusunda Mecelle'nin yetersizliği,Birinci Dünya Savaşı sırasında anlaşılmış ve değişiklik yapılmasına karar verilmiştir.Ancak,savaştan yenilgiyle çıkınca,bu konudaki çalışmalar kesilmişti.1922 yılında TBMM bu konu üzerinde yeniden çalışmalara başladı.Bu konuda,Batılı devletlerin medeni kanunlar incelendi.İncelemeler sonucu İsviçre Medeni Kanunu'nun alınmasına karar verildi.İsviçre Medeni Kanunu'nun kabul edilmesinin nedenleri şunlardı:

a)Avrupa'daki medeni kanunların en yenisi olması,
b)Sorunlara akılca kolay çözümler getirmesi,
c)İfadesinin sade ve anlaşılır olması,
d)Kadın - erkek eşitliğine dayanan aile hukukunun iyi düzenlenmiş olması,
TBMM 17 Şubat 1926'da bazı değişiklikler yapılarak Türkçeye çevrilen İsviçre Kanunu'nun bir bütün halinde "Türk Medeni Kanunu" olarak kabul etti.Medeni Kanun, 4 Ekim 1962'da yürürlüğe girdi.

Türk Medeni Kanunu, Türkiye Cumhuriyeti'nin Batılı ve çağdaş anlayışa yönelmesini sağlaması açısından önem taşır. Medeni Kanun'un getirdiği yenilikler şunlar oldu:

a)Hukuk birliği sağlandı.
b)Vatandaşlar arasında din, mezhep ayrılıkları gözetmeksizin, hak ve ödevler bakımından eşitliği sağlandı.
c)Tek eşlilik sağlandı.
d)Mirasta, kadın-erkek ayrılığı kaldırıldı.
e)Toplumsal hayatta kadın-erkek eşitliği getirildi.
f)Evlenme ve boşanmada belirli şartlar getirmiş, özellikle erkeğin tek taraflı boşamasını kaldırarak boşanmayı hakimin takdirine bırakmıştır.
g)Kadınlar yönetim alanında da 1930 yılında belediye seçimlerine katılma, 1934 yılında da milletvekili seçilebilme haklarını elde etmişlerdir.

Medeni Kanun
Medeni Kanun, toplumun rahat ve mutluluk içerisinde yaşayışını, devamlılığını sağlamak amacıyla düzenlenmiş bir kurallar bütünüdür. Bir toplumdaki kişilerin hakları, borçları, aile kurması, bunu işleyişi, boşanma, miras ve kişilerin birbiri ile ilgili çeşitli işlemleri bu kanunun içindedir.

Çeşitli Avrupa ülkelerinden medeni hukuk ve ilgili kanunlar toplanmış ve düzenlenmiştir. Biz de, bu amaçla "Mecelle" adı verilen, dini karakterli bir kanun uygulanmaktaydı. Bu kanun, 1926 yılına kadar yürürlükte kaldı.

Türk toplumu, çağdaşlaşmak için inkılaplar yapmaktaydı. Kanunların da zamanın şartlarına uyması gerekliydi."Mecelle", artık toplumun ihtiyaçlarına cevap veremez hale gelmişti.Birinci Dünya Savaşı sırasında bu tamamıyla anlaşılmış ve değişiklik yapılmasına karar verilmiştir.Ancak, savaştan yenilgiyle çıkınca, bu konudaki çalışmalar kesilmişti. Toplumun temeli aile olduğu için, ilk önce ailenin kuruluşu ve işleyişi ile ilgili konular ele alındı. Bunun için laik ve akılcı ilkelere uygun bir medeni kanun hazırlanması gerekiyordu. Bu kanunun hazırlanması çok uzun sürebilirdi. Oysaki, kalkınmakta olan ülkemiz bu kadar uzun süre bekleyemezdi. Medeni kanunu hazırlamak amacıyla bir komisyon kuruldu. Bu komisyon, çeşitli Avrupa ülkelerinin medeni kanunlarını inceledi.

İsviçre Medeni Kanunu, Avrupa 'da hazırlanan kanunların en iyisi ve toplumumuza en uygun olanıydı. Demokrasi ilkelerine uygun ve kolay uygulanabilir bir özellik taşıyordu. Bunun, bir bütün halinde, Türk Medeni Kanunu haline getirilmesine karar verildi. Hukukun temeli olan bu kanun, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından kabul edilerek, 4 Ekim 1926'da yürürlüğe girdi. Türk Medeni Kanununun Türkiye'nin modernleşmesinde benzersiz katkısı bulunmaktadır. Hıfzı Veldet Velidedeoğlu, Kemal Oğuzman, Jale Akipek'in de aralarında bulunduğu hukukçular bu hukuk dalına büyük katkılar yapmışlar, ülkemizde medeni hukuk doktrininin oluşmasında büyük rol oynamışlardır.

Bu kanun ile; aile hukukunda, kadın erkek eşitliği sağlandı. Evlenmelerde, her iki tarafında fikri esas alındı. Resmi nikah usulü ve tek eşlilik gibi yenilikler getirildi. Boşanma hakkı, kadına da tanındı. Mirasta, kadın erkek eşitliği sağlandı. Bu suretle, Türk ailesinin kuruluş ve işleyişi çağdaş, demokratik kurallara dayandırıldı.

Bundan sonra, devlet ve toplumun hayatını ilgilendiren diğer kanunlar da ele alındı.

Alıntı.