Kullanıcılara ait mesajları görebilmek için üye girişi yapmalısınız!

Mükremin: Giden gidene ha.
Lütfiye: Öyle giden gidene..
Mükremin: Şuan içimde, lise son sınıfın son cumasının ince kederi var, biliyor musun?
Lütfiye: Benim de arkadaşlarla son gülüşmeler, hatıra defterine yazılan yazılar, bana kalbin kadar temiz bir sayfayı ayırdığın içinler.
Mükremin: Bazen düşünüyorum da, bu hayat, yani her şey.. Bu gelmeler, gitmeler, koşmalar, durmalar, gülmeler, ağlamalar, hepsi sanal be Lütfiye.
Lütfiye: Ben sana pek katılmıyorum Mükremin abi.
Mükremin: Ne zaman katıldın ki zaten.
Lütfiye: Her şeyin boş olduğu doğru değil. Birini güldürdün mü mesela uçup gitmiyor ki, yanağında izi kalıyor belki bin yıl.
Mükremin: Kalıyor mu hakkaten.
Lütfiye: Kalıyor Mükremin abi, inan bana. Söz uçuyor belki ama tortusu yüreğinin bir yerinde kalıyor mutlaka.
Mükremin: Yani bu kadar zaman haybeye yaşamadık, boşuna konuşmadık öyle mi? İyi bari.

-- Bir Demet Tiyatro, 1993

________________