Kendi değerini bilen bir insan için daha azına razı gelmek kendine saygısızlık olacağından gitmeyi keşfeder. Tek bir zerresini bile bulamayacağınız kadar yok olur hayatınızdan.
Size ödül gibi gelecek insanlar çıkar karşınıza, hayatınızda nadiren rastlayacağınız bir şanstır bu. Elbette ki insan kıymet bilmemesiyle, güzel olan her şeyi yok etmesiyle ünlü bir varlıktır. Değerini bilmediğiniz şeylerin cezasını da onlara kesmeyi iyi bilirsiniz hatta. Ne büyük güç ama. Suçlu olanlar hep güçlüydü değil mi? Bak bunu da hatırlamış olduk bir kez daha.
Kaybetmek kolaydır, bir anlık olaydır ve bunu size anlatan küçücük bir hissiyattır. Küçük şeyleri önemsememek ne kadar büyük bir hata değil mi? Oysa şeytan hep ayrıntıda gizli.
Eksildiklerimizle kendimizi çoğaltmaya çalışarak geçiriyoruz tüm vaktimizi.
O kadar eksildik ki. O kadar eksildik. Eksildik. Neresinden tutup düzelteyim derken bir daha güvendik, bir daha yanıldık, bir kez daha kırıldık. Kırıldıkça çoğaldık ama bir bütün olarak kırılmaz insan. Her yere dağılır parçaları. Her bir parça çoğalmak demek midir ki? Toplamaya çalıştıkça kanatan her bir parça, onarılmaya çalışılan her bir yara... Azaldıkça nasıl çoğalır insan?
Sizi gerçekten seven, sevmenin anlamını gerçekten bilen bir insan sizi önemser, üzülmenize göz yummaz. Çoğu zaman anlam veremeyiz, kafamız karışır, karar veremez ne düşüneceğimizi bilemeyiz. Acabalar uçuşur durur. Oysa sevmenin acabası yoktur. Her şey orada bitmiştir sadece görmek istemiyorsunuzdur. Bunu kendinize yapmayın. Gerçekleri görmekte geç kalmayın. Kör olmayın. Hakettigim bu değil dediğiniz hiçbir insanın yanında, hiçbir ortamın içinde olmayın.
Kendi değerinizi bilin. Çünkü başka kimse bilmeyecek.
Yazgı