Bir gün bir gürültü koptu Çanakkale'de, toplar... Tüfekler...
Kapılar çalındı, tüm erler cepheye!
Seçenek değildi bu, talimat tamdı Ata'dan
Farz kılmıştı cihadı, ömür boyu yaradan
Çocuklar ağladı, kadınlar mahzun
Dönüşleri nasip miydi? Ağlamayın, susun, susun
Düşman güçlü, düşman acımasız, dökülen kanlar yerde kalmaz.
Son mermi kalana dek, Türk'ün gardı yılmaz
Hiç mi özlemedi ocak, hiç mi özlenmedi çocuk?
Özlendi...
İşte o yüzden daha çok çarpıştı, direndi...
Ezanlar yankılandı Boğaz'da, kurşun sesleri değil
Şehadet şerbeti beklendi, kara toprak değil..
Günler geçmedi, zaman durdu bazen
Bazen çıkan kanla, bayrağa büründü her yer
Umut yitirildi, gözler de doldu
Ama Türk yılmadı, vatan aşkıyla boğuldu
Ne ezanlar susturuldu, ne tetikten el çekildi,
Silah bitti, mermi tükendi
Ama şanlı Türk, üryan bedenini siper etti
Ne kadın tanıdı savaş, ne yaşlı, ne çocuk
Ne taptığımıza saygı kaldı, ne kutsalımıza el sürmedikleri
İmkansızlıkların içinden, doğan güneş aşk oldu
Bizlere nefes oldu!
Galibiyet silsilesinin,
Çanakkale başı oldu!