içimden,
Sanki yazdıklarına bir karşılık alabildin mi diye avazı çıktığı kadar bağırıyor aklım,
Kalbim 'onu sevmeyi bırakmak ahmaklıktır' dese de,
Aklım kusuyor seni istememekten...
İkisinin arasında gelgitler yaşıyor,
Arada mahvolan yine ben oluyorum.Sürekli çabalamaktan bîtap düşüyor ruhum,
Can vermek için sıranın gelmesini dört gözle bekliyorum.
Hayata dört elle sarılmam gerekirken bu yaşlarda,
Şimdi göz yaşlarımla zamanın geçmesine eşlik ediyorum sayende..Evet;
Seni sevmek ahmaklıktı,
Bunu çok iyi biliyordum,
Sevmemek ise en büyük ahmaklık...
Şimdi iyi mi yaptın kötü mü diye sorsan verebileceğim tek bir cevap dahi yok,
Bende bilmiyorum ne yaptığımı.
Seni sevmek dışında ne yapmış olursam olayım,
Sensizlik hep işin ucunda bekliyor.
Gel demekten yoruldum artık,
Gelsen eğer kabul eder miyim onu da bilmiyorum.
Ama bundan sonra gel demeyeceğim.
Hoşça kal derim,
Kendine iyi bak derim,
Allah'a emanet ol derim,
Hatta beni neden sevmedin bile derim,
Ama gel demem;
Diyemem...
Bu hale gelene kadar sana o kadar çok gel dedim ki,
Aslında ben düşündüm de;
Artık gelme..