Kullanıcılara ait mesajları görebilmek için üye girişi yapmalısınız!

Ben Senden Önce

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mi zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi,
beni yaktırırsın,
odanda ocağın
üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf,
beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sende ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama
biz
o zamana kadar
o kadar karışacağız ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile
zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak iki çiçek açacak :
biri
sen
biri de
ben.

Ben
daha olumlu düşünüyorum
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.

(18 Şubat 1945)



Ben Piraye’yi hiçbir zaman tam manasıyla anlayamadım da nedense ilk defa kendimden bir parça buldum bu mektuba cevabında.

Aşk’a aşık bir adamın kendine aşık olduğunu mu sandı yoksa kendisinin aşk mı olduğuna inandı yıllarca? İkincisi bence… çünkü ancak aşkın kendisi olduğuna kanaat getirmiş bir kadın böylece hayat dolu bir cevap verir ölümle özleştirilmiş sonsuzluğun anlatıldığı bir mektuba.
Onlar ki, toprak olmaktan, çiçek olmaktan vazgeçerler de aşk olduklarına olan inançlarından vazgeçemezler.

________________