Erkekliğin Tanımı

Kelly’i dinlemeye Chicago’ya gittim.
Çok uykusuz ama çok tazelenmiş döndüm.
Toplumda eksik olan baba figürünü nasıl doldurmaya çalıştığımızın ben farkındayım ve bir erkekten bunun üzerine bir şeyler duyup dinlemek, sorumluluklarının farkında olan erkeklerin olduğunu görmek içime umut tohumları serpiştirdi. Erkekliğin tanımını yapmak elbette haddim değil ve sadece duyduklarım ve düşündüklerimi harmanlayarak bir şeyler yazacağım.

Beş saatlik bir zaman diliminde, dün gece yanında olmamasına rağmen, 32 senedir evli olduğu eşini sevgiyle kaç defa andığını sayamadığım ve maddi anlamda da oldukça güçlü bir adam, erkek olmakla çocuk olmak arasındaki farkın kendini unutup aile bireyleri için doğru olanı yapmak olduğunu savunuyor.
İçindeki çocuğu öldürmeyip onun dürtülerini takip etmek erkeklik değil. Bir kadını diğer erkeklerden ve bazen ailesinden kıskanmak erkeklik değil. Bir kadının gözünü boyamak için ona “sevgi gösterileri” yapmak erkeklik değil. Yaş almak erkeklik değil. Bir kadının bacaklarının arasına kendini yerleştirmiş olmak erkeklik hiç değil.
Bir kişi, yeri geldiğinde kendini bir kenara bırakıp, sevdiği insanlar için sevmediği şeyler yapmayı göze alabiliyor ve yapıyorsa işte o zaman yetişkin bir erkek demektir.

Bizler hep cefakar annelere alışmışız. Çektikleri cefaların, verdikleri tavizlerin onlar için iyi olmadığını, sınırlarını doğru çizmedikleri için bunları yaşadıklarını, şikayet ettiklerinde tokat gibi yüzlerine vurmaya alışmışız. Bir kere durup, aslında yetişkin olmanın bencillikten uzaklaşmak olduğundan yola çıkarak, “bu kadınlar neden hep bu kadar bencil adamlarla birlikteler? Fedakarlığın aynı ölçüde olanını bu adamların da yapması gerekmiyor mu?” diye düşünmeyi tercih etmemişiz. Bencilliğin başarı getirdiği kurumsal hayatlar, günlük hayatımıza sirayet ettikçe bencilliğin asıl doğru cevap olduğunu düşünüp, bencillik ile sınır belirleme arasındaki çizgiyi çok yanlış yerlere çekiyoruz.

Babasından bir kadın, çocuk ve aile nasıl sevilir, nasıl sahiplenilir, nasıl yüceltilir görmemiş “erkeklerden” şimdi bizler eş yaratmaya çalışıyoruz. Onlar da bizlerden annelerimiz gibi, para kazanmak hariç, bütün yetişkin sorumluluklarını üstlenen, eşler yaratmaya çalışıyorlar. Beyhude çabaların sonucu mutsuz ilişkiler yaşıyoruz.
İyi ki, iki arada bir derede de olsa bu seyahati ajandama sığdırıp, konuşmasını dinlemeye gittim. Kelly gibi, sorumluluğunun farkında olan babalar var. Hatta toplumdaki bu eksiği kapatabilmenin önemini öyle kavramışlar ki, erkek rolünü öğretmeyi kendine görev edinmişler. Ve çok daha önemlisi, egolarını bir kenara bırakıp, kendilerini geliştirebilmek için böyle aktivitelere katılan ve anlatılanlara kulak veren odalar dolusu erkekler var.
Hala umut var.

D.T.