Kullanıcılara ait mesajları görebilmek için üye girişi yapmalısınız!

Çok yorgunum ve bunun farkına kimse varabilmiş değil. Hem de bunu idrak edebilecek kadar yakındalarken.. Dün sokakta gördüğüm kadın soruyor, ‘Nasılsın? Sen çok değiştin bu eski sen değilsin’ bende soruyorum kendime, acaba ben eskisi gibi değil miyim? Değişen neydi, iyi miydi yoksa kötü mü? Peki İyi ya da kötü, bu algıyı kim belirliyordu ki? Peki ya yaşamak istediğim hayatın insanlar tarafından kabul edilmeyen ve iyi olarak algılanmayan tarafı ise? Aslında en önemli olan şey benim mutlu olmam değil mi? Tamda burada asıl sorulması gereken gerçek mutluluğun ne olduğuydu ya da gerçekten bulunabilir miydi? Anlayacağınız aklımın içinde yine bin bir türlü soru. Ben ağlarken ellerim hep bir şeylere gider farkında olmadan. Az önce bir kağıdı kuş gibi yaptım farkında olmadan öylece bakakaldım. Bir kuş olsam gidebildiğim yere kadar yorulana kadar uçsam ama yine de durmasam, o kadar çok gitsem ki kanatlarım yorulsa yine de gitsem.. En büyük sorun kalmak değil mi zaten? Kuş olamasam da en azından bir ağaç olsaydım mesela. Hani büsbüyük bir ağaç alabildiğince gökyüzüne uzanmış… Gökyüzü bana her zaman iyi geliyor nedendir bilmem ama huzur veriyor. Bir yerde okumuştum ‘gökyüzüne baktığınızda kurduğunuz tüm hayaller aklınıza gelir’ bende bazı bazı yorulduğumu hissettiğim anlarda bakıyorum sadece, bana güç versin diye. Tüm değişimlere rağmen umarım bu inancımı asla yitirmem..

________________