Bir sevdanın koynuna sürüklendiğim mucize gibi başladı her şey. Yokluğun siyahın en karası, kayboluşun yüreğimin en derin yarası gibiydi. Umudum, sana karşı olan hayallerle süslenirken sensizliği hiç kabullenmedim

Şimdi yüreğinin maviliğine dokunurken biliyorum sende hissediyorsun benim gibi... Tenim tenime dolanırken saç tellerin yansılanıyor bedenimde... İşte diyorum işte burada özlemim, işte tam da burada özlediğim…

Kaldırımlara bile adını yazarken, yüreğimi yakıp kavuran, ifadesi zor olan hasretine katlanmaya çalışırken, bulutlanan gözlerimden yağmur gibi akıyorum sana... Bilsem ki gündüzler seni bana getirecek, sevdan yeter bana, yüreğimi sonsuza dek aydınlatmaya…

Göz kapaklarım direnirken kapanmamak adına, zamana inat, sevdama inat buz gibi duvarların ardında dakika dakika sana damlıyorum. Buz tutmuş bedenimi hayallerin süslerken ve güneşim ışığını gözlerinden alıyorken bakışlarımla sana dokundukça, bir kez daha aşık oluyorum.

İçimi titreten gülüşün geliyor aklıma... Gözlerinin ferinde masmavi oluyor dünyam... Huzurların en büyüğünde sana kavuşmanın özlemi varken senden gelecek bir nefes, düğün oluyor sevdama... Ve aniden odamızda bana gülümseyişinin hayali geliyor aklımın taa en uç noktasına... Sen, peri kızı duyuyor musun? Bir kez daha söylüyorum. Seni canımdan çok seviyorum.