İki yazarı da severim ama Dostoyevski’yi başka severim.
Eskiden eserlerini daha sık okuyabilmeme rağmen son yıllarda psikolojim hikayelerindeki acı ve karanlığı kaldıramıyor. Elbette bu da ne kadar şahane yazarlar oldukları ile alakalı. İnsan, okurken içinde kayboluyor.
İkisinden sözler paylaşmamızı istemişsin @
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...].
Dostoyevski’nin en sevdiğim ve doğruluğuna çok inandığım bir cümlesini paylaşayım.
“Bir insanın ruhuna göz atıp onu tanımak için susuşunu, konuşmasını, ağlamasını veya yüce fikirler karşısında nasıl duygulandığını analiz etmekle uğraşmayın; onu sadece gülerken gözlemlediğinizde daha iyi sonuçlar alacaksınız. Dolu dolu gülüyorsa iyi bir adamdır.”
Tolstoy’un en sevdiğim sözü ise, çok bilinen bir tanesi:
“Bir insan, payı olduğu ve paydası olduğunu düşündüğü kişi olan bir kesir gibidir. Payda büyüdükçe, oran küçülür.”