Ben hep baskasi için yaşadım yeter dediğim cok oldu ipin ucunu birakmak kadar kolay olucakti oysaki kendim icin yasamak. Peki bundan sonraki bedellere hazır mıyım? Kendim için yasamayi secersem cok bedel odetirim cok bencilce belki de böyle büyütüldüm elimdeki oyuncagi kardesim aglamasin diye vererek basladim ben bu serüvene kocaman insan oldum mutlu olmak için aldığım cikolatadan bile vazgeciyorum
. Mutlu olmaktan heves almaktan tat almaktan vazgeciyorum baskalarininki olsun yeterki dokunmasinlar sessiz kalmak istiyorumdur yorulmusumdur uyanmak istiyorum ama uyanamiyorum ...
Once kendimizi sevelim belki yavas yavaş hersey rayina oturur bilemeyiz hayat bunlari düşünecek kadar uzun degil...
Emeğine sağlık