IRCForumu.ORG - 6 şubat felaketi 🥀🖤

Şubatın altısıydı.
Sabahın dördü.
En kısa ayın, tarihin en uzun büyük acısıydı.
65 saniye bizden asla unutmayacağımız,
Bitmeyen sonsuz acı bıraktı.

Evimiz üstümüze yıkıldı, sevdiklerimiz altında kaldı.
Evlerimiz toplu mezar oldu, soğuktan öldüler canlarımız.
Yüreklerimiz yandı, yüreğimiz ağladı.
Anneler ağladı, babalar ağladı, abiler ağladı, kız kardeşler ağladı, çocuklar ağladı, bebekler agladı, melekler ağladı, gökyüzü ağladı, tüm Türkiye ağladı.

Kelimeler kifayetsiz kaldığı yerdi.
Cümlelerin, kelimelerin bittiği yerdi.
Gönlümüzde yıkıldı parçalandı.
Yüreğimiz bitmeyen acılarla dolundu.
Enkazlar altında kaldı, sevdiklerimiz, çocuklar, bebekler, anılar, eşyalar, hayaller her şey.

Herkesin son gecesiydi, o enkazlarda,
kiminin hayalleri kaldı, herkesin son gecesiydi,
kimi son kez ailesi ile vakit geçirdi,

kimi son kez sevdiğini söyledi,
kimi son kez özür diledi,
kimi son kez konuştu belki de yarına bıraktı, belkide eklenecekti, belkide evlenme teklifi edecekti,
belki de görüşecekti, hayatını yeniden çizecekti,

yani her şey belki ve son kez, keşke cümlesinde kaldı. Keşke bende çocukluğum olan dostuma son kez sarılsaydım, son kez kokusunu içime çekseydim, son kez öpseydim, sarılsaydım, bir kaç cümle bile olsa konuşabilseydim bu pişmanlıklar asla geçmeyecek, siz sevdiklerinizi, hayallerinizi, işinizi, pişmanlıklarınızı, özürlerinizi, teşekkürlerinizi, sohbet etmeyi, sarılmayı yarına bırakmayın yoksa çok geç olabilir.

:güll :güll :güll