[Yazgı]

"Hayat çok yoruyor insanı." Ne büyük cümle ama.. Belki de bizi yoran insanlardır yok yok insanı hiç bir şey kendisi kadar yoramıyor. O çuvaldızı defalarca batırıyorsun kendine sesin içine hapsoluyor.

Sonra ne oluyor biliyor musun? Biraz asiliğin törpüleniyor biraz da deliliğinden kaybediyorsun. Tam akıllanmasan da büyüyorsun işte.

Ayaklarımın üzerinde duracağım derken kaç köşeye daha tutunmak zorunda kalıyorsun da yenilmiyorsun. Buna tahammülün yok çünkü.

Geçmişe dönüp bakmaya kalksan hangi birine üzüleceğini şaşırırsın yeniden. Sorgularsın, işin içinden çıkamaz çoğunu cevapsız bırakırsın. Sorular mı zor yoksa cevaplar mı anlayamazsın.

Bir yönü karanlıksa diğeri aydınlıktır elbet bu yolun. Işıklarını bazen kendin bile isteye kapatırsın. En zoru karanlıkta yolunu bulabilmek, kendine o yolu açabilmek. Şimdi buradasın ama yürümek zorundasın. Hiç bir zaman şu an olduğun gibi kalmayacaksın. Bazen eksilecek, bazen de çoğalacaksın. İnsansın elbet sen de hatalar yapacaksın ama her hatanın üzerine bir doğru koyacaksın.

Başka türlü nasıl yaşanır ki hayat?

Bir tebessümle dağları aşacaksın ve gerekirse gücünün son damlasına kadar akıtıp yine de ayakta kalacaksın. Düşeni kaldıran olmaz hanımefendi. Kendi elini kendin tutacaksın. O yamayı hayatına tutturacaksın.

Ne olursa olsun, ne yaşarsan yaşa hep ümitvar olacaksın!

Yazgı