[Yazgı]

Heyhat nerede bu insanlık? Insanlığınıza dönün hanımlar beyler. Sonuç olarak en büyük mutluluklar da geçiyor, en büyük acılar da. Herkes kendi insanlığına dönüyor sonunda. Peki bulduklarınızdan memnun musunuz? Ya da her şeyi yakıp yıkarken dönebileceğiniz bir insanlığınızın da kalmadığını mı farkettiniz?

Boşuna mı demişler "Yalan Dünya" diye? Hiç mi düşünmediniz bu sözü, cahil miydiniz neyine kandınız?

Gelip geçiyor her şey en zengininin sonu bile iki metrelik kumaş. Zengini de fakiri de aynı beze sarılıyor yolun sonunda. Mal, mülk, para da kar etmiyor insanlık elbisesini üzerine geçiremedikten sonra. Bakıyorsun herkes mutsuz, herkes şikayetçi yine de herkes birbirine akıl verme peşinde ama..

Ne olursan ol önce insan ol! Bir kabiliyetin olsun, bir yararın olsun kendine be. Başkalarını sonra düşünürsün. Önce aklın yetsin kendine.

Bir birey olmayı öğren mesela. Kendi fikirlerin, kendi düşüncelerin olsun. Sağlam temeller üzerine kurulmuş hedeflerin olsun. Büyüğü küçüğü olmaz ya bir amacın olsun.

Ve o düşüncelerine öyle bir sahip çık ki, öyle bir arkasında dur ki düşmanın bile takdir etsin seni içten içe.

Bu dünyadan da alıp götürebileceğin bir şeyler olsun yanında. "Ne edersen elinle o gelir seninle." mevzusu.

Hayat dolambaçlı bir yol ancak adımların eğri büğrü olursa tamamlayamazsın, en yamaçlı yolda bile ayaklarını yere sağlam basmalısın. Ne kadar düzgün, ne kadar insan olursan o kadar sarptır yokuşların, aldırma ümitsizlik sana göre değil.

Sen mutlu sonu kendi insanlığınla kazanacaksın.
Sesi çıkmayanların da sesi olacaksın gerekirse. Senin söyleyediklerini söyleyemeyen insanlar olacak en büyük hasetçin belki de. Yanında değil de karşında duranlar en sevdiklerin, değer verdiklerin olacak. Ama ne olursa olsun sen insan kalıp sahip çık insanlığına. İzin verme en ufak bir hasar almasına, aldırma her şeye rağmen kendinden emin adımlarla devam et yoluna. Senin hikayen insanca bitecek. Senin hikayen mutlu bitecek.

Yazgı