Kayıplarımı Hayatıma Yama Yaptım 2

**Yazgı** · 21 Haziran 2021, 19:02

Kalbi Nasıl Nasır Tutardı Bir Çocuğun?

Annem kanser sebebiyle göğsünün tekini aldırmak zorunda kalmış hem babamdan hem hastalıktan çok çekmişti. Uzun ve yorucu geçen kemoterapi seyanslarından sonra iyileşmiş aradan dört yıl geçtikten sonra bu sinsi hastalığa yeniden yakalanmıştı. Bu durumu yüzünden babamın hakaretlerine maruz kalsa da annemde anlayamadığım bir teslimiyet hali vardı.

Babam bazen eve hiç gelmez, geldiği zamanları da hem anneme hem bana zehir ederdi. Allah'a babamın eve gelmemesi için dua ederdim, anneme işkence etmesin, beni cansız bir varlıkmışım gibi görmezden gelip sesim çıkınca hırpalamasın diye.. Ne zaman konuşsam susturulurdum çünkü, dilsiz ve kıpırtısız bir nesne gibi öylece karşısında durmam bile sinirlerini bozardı, küçük aklımla anlayamayacağım hakaretler eder kapıyı çarpıp giderdi, her zaman yaptığı gibi..Tüm bunlara ragmen annem hiçbir ihtiyacını eksik etmez eve gelmediği gecelerin sabahında bile kahvaltısını eksiksiz hazır ederdi.

O gecelerde çok ağlardı annem. Benim uyuduğumdan emin olduktan sonra içini çeke çeke ağlardı. Uyuma numarası yapıp kandırırdım onu, ondan habersiz ortağı olurdum acılarının. Oysa, ben gözümü açar açmaz gözyaşlarını siler en güzel tebessümünü yerleştirirdi melek yüzüne..

Komşumuz Nejat amcanın çocuklarına böyle davranmazdı babam.Severdi onları, saçlarını okşar, şeker bile alırdı onlara. Nejat amcanın çocuğu olmak isterdim o zaman.. Babam benim saçlarımı da okşasın, güzel şeyler söylesin, beni de sevsin diye..

Meltem yavrum gel bakayım sen yanıma hadi saçlarını en sevdiğin şekilde öreyim ne dersin ha? Manzarayı uzaktan gören annem yine çekip almıştı beni o hüzünlü halimden. Çocuk olmanın en güzel yani da buydu. Çabuk kanmak, çabuk unutmak..

Kanmak istediğimizde bir şeyler buluruz elbet inanacak ancak onun sahte bir avuntudan ibaret olduğunu kalben bilmek ve bunu kendinden bile gizlemek hiç kolay olmaz ve şundan eminim ki çocuklar hiçbir şeyi unutmaz.

Yazgı

Not: Konuda geçen kişi ve olaylar hayal ürünüdür.

**Furkan** · 21 Haziran 2021, 19:06

Kanmak istediğimizde bir şeyler buluruz elbet inanacak ancak onun sahte bir avuntudan ibaret olduğunu kalben bilmek ve bunu kendinden bile gizlemek hiç kolay olmaz ve şundan eminim ki çocuklar hiçbir şeyi unutmaz.

Kalemine sağlık @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...].

21 Haziran 2021, 19:02	#1
Yazgı Huysuz ve tatlı kadın..	Kayıplarımı Hayatıma Yama Yaptım 2 Kalbi Nasıl Nasır Tutardı Bir Çocuğun? Annem kanser sebebiyle göğsünün tekini aldırmak zorunda kalmış hem babamdan hem hastalıktan çok çekmişti. Uzun ve yorucu geçen kemoterapi seyanslarından sonra iyileşmiş aradan dört yıl geçtikten sonra bu sinsi hastalığa yeniden yakalanmıştı. Bu durumu yüzünden babamın hakaretlerine maruz kalsa da annemde anlayamadığım bir teslimiyet hali vardı. Babam bazen eve hiç gelmez, geldiği zamanları da hem anneme hem bana zehir ederdi. Allah'a babamın eve gelmemesi için dua ederdim, anneme işkence etmesin, beni cansız bir varlıkmışım gibi görmezden gelip sesim çıkınca hırpalamasın diye.. Ne zaman konuşsam susturulurdum çünkü, dilsiz ve kıpırtısız bir nesne gibi öylece karşısında durmam bile sinirlerini bozardı, küçük aklımla anlayamayacağım hakaretler eder kapıyı çarpıp giderdi, her zaman yaptığı gibi..Tüm bunlara ragmen annem hiçbir ihtiyacını eksik etmez eve gelmediği gecelerin sabahında bile kahvaltısını eksiksiz hazır ederdi. O gecelerde çok ağlardı annem. Benim uyuduğumdan emin olduktan sonra içini çeke çeke ağlardı. Uyuma numarası yapıp kandırırdım onu, ondan habersiz ortağı olurdum acılarının. Oysa, ben gözümü açar açmaz gözyaşlarını siler en güzel tebessümünü yerleştirirdi melek yüzüne.. Komşumuz Nejat amcanın çocuklarına böyle davranmazdı babam.Severdi onları, saçlarını okşar, şeker bile alırdı onlara. Nejat amcanın çocuğu olmak isterdim o zaman.. Babam benim saçlarımı da okşasın, güzel şeyler söylesin, beni de sevsin diye.. Meltem yavrum gel bakayım sen yanıma hadi saçlarını en sevdiğin şekilde öreyim ne dersin ha? Manzarayı uzaktan gören annem yine çekip almıştı beni o hüzünlü halimden. Çocuk olmanın en güzel yani da buydu. Çabuk kanmak, çabuk unutmak.. Kanmak istediğimizde bir şeyler buluruz elbet inanacak ancak onun sahte bir avuntudan ibaret olduğunu kalben bilmek ve bunu kendinden bile gizlemek hiç kolay olmaz ve şundan eminim ki çocuklar hiçbir şeyi unutmaz. Yazgı Not: Konuda geçen kişi ve olaylar hayal ürünüdür. Furkan ve VelevKi bunu beğendiler. ________________ Konu Yazgı tarafından (21 Haziran 2021 Saat 19:09 ) değiştirilmiştir..
	Alıntı Yap

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi)