10. Köyden
 

Tutunduğun Aşkın Yarası Sende.
Derdini Kimseye Söyleme Gönül.
Boşa Ah-ü Figan Eyleme.
Derdini Ellere Söyleme Gönül..

Dilde türküm oldun söyledim seni
Umut dağlarımda yeşeren reyhan
Şu gönlüme sultan eyledim seni
Olmadığın zaman yıkılır bu han

Hak Nebi kutladı seni hadisle
Seriyyeler koştu o havadisle
Can yoldaşı idin yüce Kudüs’le
Gene o manayı bul be İstanbul

Napolyon vurulmuş, âşıktı sana
Sen tükeniyorsun bak yana yana
Bu isteği çok mu görürsün bana?
Sensiz yaşayamam bil be İstanbul

Kul Ahmet Seslenir Onuncu Köyden,
Vabali Büyüktür, Fatih'ten Eser,
Son Bir Gayret Göstersen Yeniden
Ağlama Ne Olur Gül Be İstanbul

Güneş doğup torosları aşanda
Ceyhan suyu çağlayarak taşanda
Dert sahibi eder ayrı düşende
Yokluğu emsalsiz kahır ADANA

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Güneş yükselmeden kuşluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine

Kızı “Bayram” dedi, yalın ayaklı
Adam “Bayram” dedi, tam ağlamaklı..

Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuşmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ ağzından bir “off! ” kurtuldu

Oğlu “Bayram” dedi, sırtı yamalı
Adam “he ya” dedi, gözü kapalı..

Düşündü kış yakın, evde odun yok
Tenekede yağ yok, çuvalda un yok
Yok yoka karışmış; tuz yok, sabun yok

Avrat “Bayram” dedi, eğdi başını
Adam “evet” dedi, sıktı dişini..

Çalışsa ne iş var, ne cepte para
Dağ oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karşı duvara

Takvim “Bayram” dedi, silindi yazı
Adam “öyle” dedi, bağrında sızı..

Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
Aylar, yıllar, günler erirken yasta

Yer-gök “Bayram” dedi, ağzını açtı
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtı..

Abdurrahim KARAKOÇ