|
Sevgili Dost !
“Çok başarılı olduğum günler de oldu, dibe vurduğum da. Sevgi dolu değilim, nefret dolu da. Barışçıyım, biraz da savaşçı. Biraz güçlüyüm, biraz zayıf. Biraz iyiyim, biraz kötü. İyi ? Kötü ? İnsanım.” |
”Kendimi uzunca tanıtmak isterdim ama, iki kelime beni anlatır "sâdelik ve merhamet".” |
Kaleminize saglik Hacer hanim
|
Alıntı:
|
İnsanlık tarihinin en kötü çağına denk gelmiş olabiliriz, Rabbim sonumuzu hayır eylesin. |
“Sevgi bir bakış, bir gülüş müydü bazen; bir akış bir koşuş muydu?.. Sevgi gönül kumaşında bir nakış mıydı?.. Hatırlayan var mı sevgi neydi ?” İnsan doğdu andan itibaren sevmeye ve sevilmeye muhtaçtır. Sevgi karşılık beklemez, çıkarcı değildir, menfaati barındırmaz! Sevgi parayla satın alınamaz ! Sevmek için yürek gerekir, sürdürmek için emek harcamak gerek. Nazım Hikmetin söylediği gibi “Sevgi, Bir Lokmada İki Mutlu İnsan Demek!” |
Belki zor, belki çok çileli ama, keşke insanlık her şeye rağmen inadına güzel yaşasa ve her birimiz hayatın hakkını verebilsek…
Susuzluğun pençesinde kıvransan, kızgın güneşin altında bütün hücrelerinin kavrulduğunu hissetsen, etrafını dikenler sarsa, karanlığın koynuna doğru yol aldığını bilsen, baktığın her yerde susmuş, hain bakışlar seni karşılasa da yine de inadına… Herkes yalan söylese de doğruyu söylemekten, herkesin korktuğu anda hakikatleri haykırmaktan, vefasızlık görüp yalnız kalmaktan korkmadan yaşamak… Falancalar ne der diye değil, Rabbim ne der diye yaşamak… Her an bu gerçeği unutmamak… Kurumuş yaprakların, solmuş çiçeklerin arasından umut veren kır çiçekleri gibi narin boynunu uzatmak… İnadına yaşamak… -Alıntı-Alıntı-Alıntı- |
“La Havle” çeki ve Allah’ım” dedi, “Bana yaşattığın bu acı, ya kazadır, ya beladır, ya cezadır ya da imtihandır. Senden gelen her şeye Amenna. “ |
Kalmak mi Gitmek mi ?
Kalmak mi Gitmek mi ?
Sanki mutsuzluğa mahkum edilmiş gibiyim. O yoksa, mutlulukta yok. Hep o ayni sahneye takılmış kalmışım… tipki bozulan bir plak gibi. ilerleyemiyorum bir türlü. Hep aynı noktadayım. Ayaklarım gitmiyor başka yere. Yapışıp kalmışım… Tip ki bir otobüs durağı gibiyim. Bütün otobüsler geçiyor, ama benim bineceğim otobüs bir türlü gelmek bilmiyor. Saatlerce, günlerle hatta yıllarca durakta beklemekteyim. Ve gelmiyor beklenen, gelmeyecekte biliyorum. Buna rağmen bekliyorum. Orada hayatım geçiyor engel olamiyorum. Sadece bakınıp kalıyorum. Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum. Kalsam canım, gitsem hayatım yanacak… ve ikisinide göze alamiyorum, bekliyorum gelmeyeceğini bile bile.. |
“Şimdi Oku, Kabirde Okuyamazsın..”
Keşke her adımımızı düşünerek atabilsek.
Her söylediğimiz söze, hatta düşünce ve duygularımıza bir gün; dünya hayatında veya ahirette karşımıza çıkacağını bilerek yön verebilsek. Şu kısa, fani hayatın bir saniyesini bile boşa harcamasak. Dua ve tövbe etmede kaçırdığımız bir sürü fırsatlar… Her hafta Rahmet-i Sonsuz’un bize hediye ettiği Cuma akşamı ve günü. Hak etmediğimiz bir sürü maddi nimetler, günahlarımıza af dilemek için değişik zaman dilimlerinde sunulan kıymetli vakitler… İnsan ne kadar nankör. Kırdığımız kalpler, yaptığımız dedikodular, ettiğimiz su-i zanlar, gösterdiğimiz sabırsızlıklar, ihmal ettiğimiz ibadetler ve şükürler… Oysa, (bir yerde okuduğum bir sözü aktarıyorum): Ebedi mükafat varsa ötelerde, fani dertlere takılmak bilmeyene mahsustur. İnanan bilir ki özlemlerin sonu vuslat, hüzünlerin sonu tebessümdür. -Alıntı-Alıntı-Alıntı- |
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 11:33. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO ©2011, Crawlability, Inc.